ผลการค้นหา

อัปภาคย์

หมายถึง[อับปะ-] ว. ปราศจากโชค, เคราะห์ร้าย, วาสนาน้อย; ไม่มีดี เช่น จะดูดินฟ้าพนาวัน สารพันอัปภาคย์หลากลาง. (อิเหนา), นิยมใช้เข้าคู่กับคำ อาภัพ เป็น อาภัพอัปภาคย์, อปภาคย์ ก็ว่า. (ส.).

ทำตัว

หมายถึงก. วางตัว, ประพฤติ, เช่น ทำตัวดี ทำตัวไม่ดี.

ซวย

หมายถึง(ปาก) ว. เคราะห์ร้าย, อับโชค. (จ.).

คนงาม

หมายถึงสาวสวย

วามน,วามน-

หมายถึง[วามะนะ-] น. คนเตี้ย, คนค่อม; ชื่อช้างประจำทิศใต้. ว. เตี้ย, สั้น, ค่อม. (ป., ส.).

คนโอบ

หมายถึงน. ขนาดของของกลมเช่นเสา ต้นไม้ ที่วัดโดยรอบโดยวิธีใช้แขนทั้ง ๒ ข้างโอบ เช่น เสาขนาด ๒ คนโอบ ต้นไม้ขนาด ๔ คนโอบ.

สองจิตสองใจ

หมายถึงว. ลังเล, ตัดสินใจไม่ได้, เช่น จะไปเชียงใหม่ดีหรือไม่ไปดี ยังสองจิตสองใจอยู่.

เข้าที

หมายถึงก. มีท่วงทีดี, มีชั้นเชิงดี, มีท่าทีจะสำเร็จ.

ตกดิน

หมายถึงก. อาการที่ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไป.

สุพรรณถัน

หมายถึง[สุพันนะ-] น. กำมะถัน.

พิมโพหนะ

หมายถึง[-หะนะ] (แบบ) น. หมอน. (ป.).

นคเรศ

หมายถึง[นะคะเรด] (กลอน) น. เมือง.