ตัวกรองผลการค้นหา
ต
หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๒๑ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น จิต เมตตา ฟุต.
โป้ปด
หมายถึงว. จงใจกล่าวคำที่ไม่จริง.
ขา
หมายถึงว. คำขานรับของผู้หญิง.
ดอกกะทือ
หมายถึงใช้เป็นคำด่าผู้หญิง.
ฮึ่ย
หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความไม่เห็นด้วย.
กุสุมภ์
หมายถึง(แบบ) น. ดอกคำ. (ป.).
ทวนสาบาน
หมายถึงก. ไม่ทำตามคำสาบาน.
อุปริ
หมายถึง[อุปะริ, อุบปะริ] คำประกอบหน้าศัพท์ภาษาบาลีและสันสกฤต แปลว่า เบื้องบน ข้างบน. (ป., ส.).
ช่างกระไร
หมายถึงคำกล่าวเนื่องจากติเตียน ตัดพ้อ หรือผิดหวัง.
สัทวิทยา
หมายถึง[สัดทะวิดทะยา] น. วิชาว่าด้วยการศึกษาระบบเสียงของแต่ละภาษาโดยพิจารณาหน้าที่ของเสียงและการประกอบเสียงในภาษานั้น. (อ. phonology).
ออกภาษา
หมายถึงน. เรียกเพลงที่บรรเลงออกสำเนียงภาษาของชาติอื่น ๆ ในเพลงเดียวกัน หรือเพลงที่บรรเลงต่อท้ายเพลงแม่บทแต่ไม่ครบ ๑๒ ภาษา ว่า เพลงออกภาษา.
วาณี
หมายถึงน. ถ้อยคำ, ภาษา. (ป., ส.); เจ้าแม่แห่งวาจา คือ พระสรัสวดี. (ส.).