ผลการค้นหา

มเหยงค์

หมายถึง[มะเห-ยง] น. ภูเขา, เนินดิน. (ป. มหิยงฺคณ).

ตกดิน

หมายถึงก. อาการที่ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไป.

กัมพุช,กัมพุช,กัมพุช,กัมพุช-

หมายถึง[กำพุด, กำพุดชะ-] น. แคว้นเขมร, (โบ) ชื่อแคว้นหนึ่งทางตอนเหนือของอินเดีย, กัมโพช ก็ใช้.

เงือก

หมายถึง(โบ) น. งู เช่น ท้าวเสด็จเหนือวัวเผือก เอาเงือกเกี้ยวข้าง. (แช่งนํ้า).

ลมพัทธยา

หมายถึงน. ลมที่พัดจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในต้นฤดูฝน.

เกตุมาลา

หมายถึง[เก-ตุมาลา, เกดมาลา] น. พระรัศมีซึ่งเปล่งอยู่เหนือพระเศียรของพระพุทธเจ้า. (ป.).

ตะวันยอแสง

หมายถึงก. ลักษณะที่ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า แต่ยังเห็นแสงตะวันจับขอบฟ้าเป็นสีแดงเข้ม.

คคนัมพร

หมายถึง[คะคะนำพอน] น. ฟ้า. (ป., ส. คคน + อมฺพร).

หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน

หมายถึง(สำ) ว. ที่ต้องตรากตรำทำงานหนัก มักหมายถึง ชาวไร่ชาวนา ซึ่งในเวลาทำไร่ทำนาหลังต้องสู้กับแดด และหน้าต้องก้มลงดิน.

ยกหยิบ

หมายถึง(กลอน) ก. หยิบยก เช่น จะยกหยิบธิบดีเป็นที่ตั้ง. (นิ. ภูเขาทอง).

เทห์ฟากฟ้า

หมายถึง(ดารา) น. เทหวัตถุในท้องฟ้าหรือในอวกาศ เช่น ดาวฤกษ์ ดาวเคราะห์ อุกกาบาต, บางทีใช้ เทห์ฟ้า. (อ. celestial body, heavenly body).

บรัศว์

หมายถึง[บะหฺรัด] น. ข้าง, สีข้าง; ฟ้าดิน. (ส. ปารฺศฺว; ป. ปสฺส).