ผลการค้นหา

ปราภพ

หมายถึง[ปะราพบ] น. ความฉิบหาย. (ป. ปราภว).

ปวิธ

หมายถึง[ปะวิด] ก. บพิธ. (ป. ป + วิ + ธา).

ปัจถรณ์

หมายถึง[ปัดจะถอน] (แบบ) น. บรรจถรณ์. (ป. ปจฺจตฺถรณ).

ตาลุชะ

หมายถึง(ไว) น. อักษรในภาษาบาลีและสันสกฤตที่มีเสียงเกิดจากเพดานแข็ง ได้แก่พยัญชนะวรรค จ คือ จ ฉ ช ฌ ญ และอักษร ย สระอิ อี รวมทั้ง ศ ในภาษาสันสกฤต. (ป.; ส. ตาลวฺย).

บพิธ

หมายถึง[บอพิด] ก. แต่ง, สร้าง. (ป. ป + วิ + ธา).

บัฏ

หมายถึงน. ผืนผ้า, แผ่น. (ป., ส. ปฏ).

ปริคณห์

หมายถึง[ปะริคน] น. บริคณห์. (ป. ปริคหณ).

บัพพาชน์

หมายถึง[บับพาด] (แบบ) น. การขับไล่. (ป. ปพฺพาชน).

ประทุฐ

หมายถึง[ปฺระทุด] ว. ชั่ว, ร้าย. (ป. ปทุฏฺ).

ตยุติ

หมายถึง[ตะยุติ] (แบบ) ก. เคลื่อน, ตาย, (โดยมากใช้แก่เทวดา) เช่น ก็จะจยรตยุติลงเกอด. (ม. คำหลวง ทศพร). (ส.; ป. จุติ).

จตุราริยสัจ

หมายถึง[จะตุราริยะสัด] น. อริยสัจ ๔ ประการ คือ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค. (ป. จตุร + อริยสจฺจ).

แป๊ะซะ

หมายถึงน. ชื่ออาหารใช้ปลานึ่งจิ้มนํ้าส้มกินกับผัก. (จ.).