ผลการค้นหา

กระแฉก,-กระแฉก

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระฉอก เป็น กระฉอกกระแฉก.

กระเดียม,-กระเดียม

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระดี้ เป็น กระดี้กระเดียม.

กระทัน,-กระทัน

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระทด เป็น กระทดกระทัน.

ดัง

หมายถึงน. สันจมูก, ใช้ว่า ดั้ง ก็มี.

ข่วง

หมายถึงน. บริเวณ, ลาน, ใช้ว่า ขวง ก็มี.

ข้าไท

หมายถึงน. คนรับใช้ที่ไม่ใช่ทาส.

คะเนงร้าย

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ ข่มเหง เป็น ข่มเหงคะเนงร้าย.

เจ้าสำบัดสำนวน,เจ้าสำนวน

หมายถึงน. ผู้ใช้คารมพลิกแพลง.

โทโทษ

หมายถึงน. คำที่ใช้ไม้เอกโดยปรกติ แต่เปลี่ยนใช้ไม้โทเสียงเดียวกัน ในบทนิพนธ์ที่บังคับให้ใช้ไม้โท เช่น ง่าย เป็น หง้าย, พลั่ง เป็น ผลั้ง.

มีหน้า

หมายถึงว. ไม่รู้สึกอาย (ใช้ในความแดกดัน รังเกียจ หรือดูหมิ่น), มักใช้กับคำ ยัง เช่น โกรธกันแล้วยังมีหน้ามาพูด เก่าไม่ใช้ ยังมีหน้ามายืมใหม่อีก.

โสหุ้ย

หมายถึงน. ค่าใช้จ่าย. (จ.).

เป็นรอง

หมายถึงก. เสียเปรียบ, ถ้าได้เปรียบใช้ว่า เป็นต่อ.