ตัวกรองผลการค้นหา
ปะเลง
หมายถึงน. การรำเบิกโรงอย่างโบราณ ผู้แสดงแต่งเครื่องละครตัวพระคู่หนึ่ง สวมหน้าเทพบุตรศีรษะโล้น มือทั้ง ๒ ถือหางนกยูงข้างละกำ รำออกท่าประกอบดนตรี.
แทรก
หมายถึง[แซก] น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง. (ราชาธิราช).
ธรณีกันแสง
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง, ธรณีร้องไห้ หรือ พสุธากันแสง ก็ว่า.
ล้มฝา
หมายถึงก. ทำปลายฝาเรือนทรงไทยให้สอบขึ้น.
ฝากระดาน
หมายถึงน. เรียกเรือนไทยแบบเก่าที่สร้างด้วยไม้จริงว่า เรือนฝากระดาน.
คำเมือง
หมายถึงน. ภาษาถิ่นของคนในถิ่นพายัพของประเทศไทย.
กบเต้น
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยร้องรำ ๒ ชั้นสมัยกรุงศรีอยุธยา หน้าทับสองไม้ คือ ชั้นต้นมีทำนองช้าก่อนแล้วก็เร็วเข้ากำกับกันไป ใช้กับบทโศกหรือรัญจวน เช่นตอนรจนาครํ่าครวญน้อยใจที่สังข์ทองจะไม่ช่วยตีคลี. (ดึกดำบรรพ์).
กาเรียนทอง
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง. (ดู กระเรียน ๒).
โตเล่นหาง
หมายถึงน. ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง; ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
ธรณีร้องไห้
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง, ธรณีกันแสง หรือ พสุธากันแสง ก็ว่า.
บัตรธนาคาร
หมายถึง(กฎ) น. บัตรที่ธนาคารแห่งประเทศไทยออกใช้เป็นเงินตรา.
บาทสกุณี
หมายถึง[บาดสะกุนี] น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.