ผลการค้นหา

กระอ้า

หมายถึงน. โรคพืชชนิดหนึ่งเกิดแก่ใบยาสูบ ทำให้ใบเฉาเหี่ยวแห้งหรือตายนึ่ง.

เสียเนื้อเสียตัว

หมายถึงก. ถูกชายร่วมประเวณี (ใช้แก่ผู้หญิง), เสียตัว ก็ว่า.

หยักศก

หมายถึงว. ที่หยิกน้อย ๆ (ใช้แก่ผม).

หัวโบราณ

หมายถึงว. นิยมตามแบบเก่าแก่, (ปาก) ครึมาก, ล้าสมัย.

กาววาว

หมายถึงว. แวววาว, ฉูดฉาด, บาดตา, (ใช้แก่สี).

ชำงาย

หมายถึงว. ชาย, สาย, บ่าย, (ใช้แก่เวลา).

เชียร

หมายถึงว. แก่ครํ่าคร่า, ชำรุด. (แผลงมาจาก ชีระ).

ไล่สี

หมายถึงก. เกลี่ยสีให้เสมอกันในการระบายสี ระบายสีให้เป็นไปตามลำดับของสีจากสีอ่อนไปหาแก่หรือจากสีแก่ไปหาอ่อน.

งก

หมายถึงก. แสดงอาการอยากได้หรือไม่อยากเสียจนเกินควร. ว. มีอาการสั่นอย่างคนแก่หรืออย่างกลัวหรืออย่างหนาวมาก.

เต็มตา

หมายถึงว. ใช้แก่กริยานอน หมายความว่า นอนอิ่ม เช่น นอนเต็มตา, ใช้แก่กริยาเห็น หมายความว่า เห็นชัด เช่น เห็นเต็มตา.

หละ

หมายถึง[หฺละ] น. ชื่อโรคที่เป็นแก่เด็กอ่อน เกิดจากสายสะดือเป็นพิษ มีอาการลิ้นกระด้างคางแข็ง.

ปลงธรรมสังเวช

หมายถึง[ปฺลงทำมะสังเวด] ก. เกิดความสังเวชโดยธรรมเมื่อเห็นความแตกดับของสังขาร (ใช้แก่พระอริยบุคคล).