ตัวกรองผลการค้นหา
ไม้ป่าค่อม
หมายถึงน. ไม้ดัดแบบหนึ่ง ต้นเตี้ย มีกิ่งรอบต้นเป็นพุ่มกลม.
ไม้หัวต้าย
หมายถึงน. ไม้หลักสำหรับปักกำกับหัวและท้ายเรือพระที่นั่งเวลาเทียบท่า.
ไม้จั่วไพ่
หมายถึงน. ไม้ที่ใช้ช่วยในการเปิดไพ่หรือลากไพ่จากในกองออกมาจั่ว ในการเล่นไพ่ตอง.
ไม้จิ้มฟัน
หมายถึงน. ไม้ชิ้นเล็ก ๆ ปลายแหลม ใช้แคะเศษอาหารในซอกฟัน.
ไม้ประกับคัมภีร์
หมายถึงน. ไม้แผ่นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้างยาวเท่าใบลาน ริมลอกบัว ข้างหน้ามักเขียนลายปิดทองรดน้ำหรือประดับมุก ชุดหนึ่งมี ๒ แผ่น สำหรับประกับด้านหน้าด้านหลังคัมภีร์ใบลาน.
ร่มไม้ชายคา
หมายถึง(สำ) น. ที่พึ่งพาอาศัย เช่น ต้องไปพึ่งร่มไม้ชายคาของผู้อื่น.
อุ้ง
หมายถึงน. ส่วนกลางของฝ่ามือหรือฝ่าเท้า.
ตะครุบกบ
หมายถึงก. หกล้มเอามือเท้าพื้น.
ตะครุบ
หมายถึงก. เอามือตะปบลงจับโดยเร็ว.
มือเสือ
หมายถึงน. ไม้รูปร่างคล้ายมือ มีซี่ ๖-๗ ซี่คล้ายนิ้ว ปลายงอ มักทำด้วยไม้ไผ่ สำหรับตะกุยสิ่งต่าง ๆ เช่น ถ่าน.
สนับนิ้ว,สนับนิ้วมือ
หมายถึงน. ปลอกโลหะสวมปลายนิ้วมือสำหรับดุนก้นเข็มเพื่อไม่ให้เจ็บนิ้วมือ.
ไม้ใกล้ฝั่ง
หมายถึง(สำ) ว. แก่ใกล้จะตาย.