ตัวกรองผลการค้นหา
กระอ้า
หมายถึงน. โรคพืชชนิดหนึ่งเกิดแก่ใบยาสูบ ทำให้ใบเฉาเหี่ยวแห้งหรือตายนึ่ง.
เสียเนื้อเสียตัว
หมายถึงก. ถูกชายร่วมประเวณี (ใช้แก่ผู้หญิง), เสียตัว ก็ว่า.
หยักศก
หมายถึงว. ที่หยิกน้อย ๆ (ใช้แก่ผม).
หัวโบราณ
หมายถึงว. นิยมตามแบบเก่าแก่, (ปาก) ครึมาก, ล้าสมัย.
กาววาว
หมายถึงว. แวววาว, ฉูดฉาด, บาดตา, (ใช้แก่สี).
ชำงาย
หมายถึงว. ชาย, สาย, บ่าย, (ใช้แก่เวลา).
เชียร
หมายถึงว. แก่ครํ่าคร่า, ชำรุด. (แผลงมาจาก ชีระ).
ไล่สี
หมายถึงก. เกลี่ยสีให้เสมอกันในการระบายสี ระบายสีให้เป็นไปตามลำดับของสีจากสีอ่อนไปหาแก่หรือจากสีแก่ไปหาอ่อน.
งก
หมายถึงก. แสดงอาการอยากได้หรือไม่อยากเสียจนเกินควร. ว. มีอาการสั่นอย่างคนแก่หรืออย่างกลัวหรืออย่างหนาวมาก.
เต็มตา
หมายถึงว. ใช้แก่กริยานอน หมายความว่า นอนอิ่ม เช่น นอนเต็มตา, ใช้แก่กริยาเห็น หมายความว่า เห็นชัด เช่น เห็นเต็มตา.
หละ
หมายถึง[หฺละ] น. ชื่อโรคที่เป็นแก่เด็กอ่อน เกิดจากสายสะดือเป็นพิษ มีอาการลิ้นกระด้างคางแข็ง.
ปลงธรรมสังเวช
หมายถึง[ปฺลงทำมะสังเวด] ก. เกิดความสังเวชโดยธรรมเมื่อเห็นความแตกดับของสังขาร (ใช้แก่พระอริยบุคคล).