ผลการค้นหา

นักเทศ

หมายถึงน. คนต่างประเทศที่สำหรับใช้ในราชสำนัก เช่น นักเทศจงไปสั่งการ พนักงานของใครให้ขวายขวน. (สังข์ทอง).

สู่

หมายถึงก. ไปเยี่ยม เช่น ไปมาหาสู่กัน; แบ่งให้ เช่น มีอะไรก็เอามาสู่กันกิน. บ. ถึง, ยัง, เช่น หันหน้าสู่ทิศเหนือ ขอจงไปสู่สุคติ.

สกวาที

หมายถึงน. ผู้กล่าวถ้อยคำฝ่ายตน คือ ฝ่ายเสนอหรือฝ่ายถาม, คู่กับ ปรวาที. (ป.).

ฟ้องตัวเอง

หมายถึงก. แสดงความผิดของตนออกมาให้ผู้อื่นรู้โดยไม่ได้ตั้งใจ, แสดงความเท็จออกมาให้ปรากฏ.

แง่งอน

หมายถึงน. อาการที่แสร้งทำชั้นเชิงเพื่อให้ผู้อื่นเอาใจหรือให้เป็นที่พอใจตน.

รถหวอ

หมายถึง(ปาก) น. รถดับเพลิง รถตำรวจ หรือรถพยาบาลเป็นต้นที่ติดตั้งไซเรนเพื่อเตือนให้ยวดยานอื่นหลีกทางให้.

ทัก

หมายถึงก. กล่าวเป็นเชิงเตือน, พูดโอภาปราศรัยด้วยอัธยาศัยไมตรีเมื่อพบหน้ากัน, กล่าวหรือออกเสียงให้ระวังหรือสังเกตว่าจะเป็นภัยตามลัทธิที่ถือกัน เช่น จิ้งจกทัก.

ข่มขู่

หมายถึงก. ทำให้กลัว, ทำให้เสียขวัญ; (กฎ) ทำให้ผู้อื่นต้องกลัวว่าจะเกิดความเสียหายเป็นภัยแก่ตนเอง แก่สกุลแห่งตน หรือแก่ทรัพย์สินของตน เป็นภัยอันใกล้จะถึงและอย่างน้อยร้ายแรงถึงขนาดที่จะพึงกลัว ตามประมวลกฎหมายแพ่ง การข่มขู่อาจทำให้นิติกรรมเสื่อมเสียได้.

สะกดจิต

หมายถึงก. ใช้อำนาจจิตเป็นสื่อสะกดให้หลับแล้วบังคับให้กระทำตามความต้องการของตน.

อกตัญญู

หมายถึง[อะกะตัน-] น. ผู้ไม่รู้อุปการคุณที่ท่านทำแก่ตน. (ป.).

ปัดสวะ

หมายถึง[-สะหฺวะ] (สำ) ก. ทำอย่างขอไปที, ผลักให้พ้นหน้าที่ความรับผิดชอบของตนไป.

เป็นคุ้งเป็นแคว

หมายถึงว. อาการที่เล่าเป็นเรื่องเป็นราวยืดยาวติดต่อกันเหมือนกับรู้เห็นมาด้วยตนเอง.