ผลการค้นหา

ลุแก่โทสะ,ลุโทสะ

หมายถึงก. บันดาลโทสะ, โกรธมาก, เช่น เขาทำร้ายผู้อื่นด้วยลุแก่โทสะ.

หน้าสิ่วหน้าขวาน

หมายถึง(สำ) ว. อยู่ในระยะอันตรายเพราะอีกฝ่ายหนึ่งกำลังโกรธหรือมีเหตุการณ์วิกฤตเป็นต้น.

อักโกธะ

หมายถึงน. ความไม่โกรธ, เป็นธรรมข้อ ๑ ในทศพิธราชธรรม. (ดู ทศพิธราชธรรม หรือ ราชธรรม). (ป.).

ปัด ๆ

หมายถึงว. อาการที่โกรธกระฟัดกระเฟียด, อาการที่ดิ้นพราด ๆ อย่างปลาที่ถูกตี.

ชะช้า

หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อเวลาโกรธหรือไม่ชอบใจเป็นต้น, ชะ ชะชะ หรือ ชัดช้า ก็ว่า.

ประทุฐจิต

หมายถึง[ปฺระทุดถะจิด] น. จิตร้าย, จิตโกรธ.

หน้าตูม

หมายถึงว. มีสีหน้าแสดงอาการไม่พอใจ เช่น เธอโกรธใครมาหน้าตูมเชียว.

ที่ราบสูง

หมายถึงน. ที่ราบซึ่งสูงกว่าระดับผิวโลกโดยรอบตั้งแต่ ๓๐๐ เมตรขึ้นไป.

โลกาธิปไตย

หมายถึง[-ทิปะไต, -ทิบปะไต] น. การถือโลกเป็นใหญ่. (ป. โลกาธิปเตยฺย).

โลกียสุข

หมายถึงน. ความสุขทางโลก, ความสุขทางกามารมณ์, เช่น การดูมหรสพเป็นโลกียสุขอย่างหนึ่ง.

เย้ยหยัน

หมายถึงก. พูดหรือแสดงกิริยาดูถูกเยาะเย้ยให้ได้อาย ให้เจ็บใจ ให้โกรธ.

ออกงิ้ว

หมายถึงก. แสดงอาการโกรธโดยทำท่าทางและส่งเสียงเอะอะตึงตังอย่างเล่นงิ้ว.