ตัวกรองผลการค้นหา
เปลือง
หมายถึง[เปฺลือง] ก. ใช้หมดไปสิ้นไปเกินควร, หมดไป สิ้นไปโดยใช่เหตุ, เช่น เปลืองเงิน เปลืองเวลา เปลืองที่. ว. ลักษณะที่หมดไปสิ้นไปเกินควร เช่น ใช้เงินเปลือง.
เงื่อนเวลาสิ้นสุด
หมายถึง(กฎ) น. เงื่อนเวลาที่กำหนดไว้ให้นิติกรรมสิ้นผล เมื่อถึงเวลาที่กำหนด.
โอดโอย
หมายถึงก. ร้องเพราะความเจ็บปวด, (ปาก) ร้องเรียนว่าไม่ได้รับความเป็นธรรมเป็นต้น.
ศาลาการเปรียญ
หมายถึงน. ศาลาวัดสำหรับพระสงฆ์แสดงธรรม.
ธรรมจารี
หมายถึงน. ผู้ประพฤติธรรม. (ป. ธมฺมจารี; ส. ธรฺมจารินฺ).
อริย
หมายถึง[อะริยะ-] น. ในพระพุทธศาสนา เรียกบุคคลผู้บรรลุธรรมวิเศษ มีโสดาปัตติมรรคเป็นต้น ว่า พระอริยะ หรือ พระอริยบุคคล. ว. เป็นของพระอริยะ, เป็นชาติอริยะ; เจริญ, เด่น, ประเสริฐ.
อริย-
วิหารธรรม
หมายถึง[วิหาระทำ] น. ธรรมประจำใจ.
ธรรมการย์
หมายถึงน. กิจอันเป็นธรรม, การกุศล, หน้าที่อันสมควร.
อุปริสัจ
หมายถึงน. ธรรมอันสูง. (ป. อุปริสจฺจ).
อริยะ
เงื่อนไขบังคับหลัง
หมายถึง(กฎ) น. เงื่อนไขที่ทำให้นิติกรรมสิ้นผล เมื่อเงื่อนไขนั้นสำเร็จแล้ว.