ตัวกรองผลการค้นหา
บรรพตศิขร
หมายถึง(แบบ) น. ยอดเขา. (ส. ปรฺวต + ศิขร).
เทว,เทว-
หมายถึง[เทวะ-] (แบบ) น. เทวดา, มักใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น. (ป., ส.).
หมายถึง[ทะเว-] (แบบ) ว. สอง, มักใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น. (ป. เทฺว).
กบทู
หมายถึงน. สันแห่งหลังคาเรือน, ไม้ข่มข้างกลอน.
วทานิย,วทานิย-
หมายถึง[วะทานิยะ-] น. ผู้เอื้อเฟื้อ. (ป. วทานีย; ส. วทานฺย).
เสาว,เสาว-
หมายถึง[-วะ-] ว. ดี, งาม. (แผลงมาจาก สว สุ โส เช่น เสาวภาพ แผลงมาจาก สวภาพ, เสาวคนธ์ แผลงมาจาก สุคนธ์, เสาวภา แผลงมาจาก โสภา).
พลว,พลว-
หมายถึง[พะละวะ-] ว. มีกำลัง, แข็งแรง, มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส เช่น พลวเหตุ คือ เหตุแข็งแรง เหตุที่มีกำลังกล้า. (ป.).
แทนที่จะ
หมายถึงสัน. ใช้ในความที่ขัดแย้งกัน เช่น แทนที่จะเขียนอย่างนั้น เขากลับเขียนอย่างนี้.
บรรพตวาสี
หมายถึง(แบบ) น. ชาวเขา. (ส. ปรฺวต + วาสินฺ).
พาต
หมายถึงน. ลม. (ป., ส. วาต).
ที่จริง
หมายถึงว. จริง, แท้, แน่นอน. สัน. คำขึ้นต้นประโยคหรือข้อความแสดงถึงความที่ถูกที่ควร, อันที่จริง หรือ ตามที่จริง ก็ว่า.
หน้าหัก
หมายถึงน. หน้าซึ่งมีสันจมูกคล้ายหักเข้าไป.