ผลการค้นหา

กวัด

หมายถึง[กฺวัด] ก. จับด้ามวัตถุให้ปลายตั้งขึ้นแล้วปัดไปมา, ใช้เข้าคู่กับคำ แกว่ง เป็น กวัดแกว่ง หรือ แกว่งกวัด หรือใช้เข้าคู่กับคำ ไกว เป็น กวัดไกว.

เกินไป

หมายถึงว. คำประกอบท้ายคำวิเศษณ์ เพื่อเน้นความหมาย แสดงว่าเกินกำหนด เกินพอดี เช่น กินมากเกินไป ดีเกินไป สุกเกินไป.

แกะสะเก็ด

หมายถึงก. เป็นคำเปรียบหมายความว่ารื้อฟื้นเรื่องเก่าขึ้นมาพูดให้เจ็บใจ.

เค้ง

หมายถึง(ปาก) ก. เป็นคำบอกเด็กให้นอน เช่น เค้งเสีย, เคล้ง ก็ว่า.

เง่า

หมายถึงว. โง่, มักใช้พูดเข้าคู่กับคำ โง่ เป็น โง่เง่า.

คำนำ

หมายถึงน. คำอธิบายหรือชี้แจงเหตุที่เขียนหรือพิมพ์หนังสือเรื่องนั้นขึ้น.

เงื่อน

หมายถึงว. เหมือน เช่น เขี้ยวโง้งเงื่อนงาคชกรรม. (คำพากย์).

กลาด

หมายถึง[กฺลาด] ว. ดาษดื่น, ใช้เข้าคู่กับคำ เกลื่อน เป็น เกลื่อนกลาด หรือ กลาดเกลื่อน.

กลิ่นอาย

หมายถึงน. กลิ่น. (เป็นคำที่มีความหมายซํ้า อาย ก็ว่า กลิ่น).

ขาม

หมายถึงก. คร้าม, เกรง, มักใช้เข้าคู่กับคำ เกรง เป็น เกรงขาม.

ขี้ปาก

หมายถึงน. คำที่เอาอย่างเขามาพูด; คนสำหรับเขาล้อด่าว่าและติเตียน.

เขา

หมายถึงส. คำใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓.