ผลการค้นหา

คณิกา

หมายถึงน. หญิงงามเมือง. (ป., ส.).

ช่วงเมือง

หมายถึง(โบ) น. เมืองเล็กที่ขึ้นแก่ประเทศราช.

ท่อ

หมายถึง(โบ) ก. ตี เช่น ขุนสามชนเจ้าเมืองฉอดมาท่อเมืองตาก กูไปท่อบ้านท่อเมือง. (จารึกพ่อขุนรามคำแหง).

เร้นลับ

หมายถึงว. เหลือรู้เหลือเห็น เหลือที่จะเข้าใจ เช่น ซ่อนสมบัติไว้ในที่เร้นลับ เชื่อกันว่าเมืองลับแลเป็นเมืองที่เร้นลับ.

หยั่วเมือง

หมายถึง(โบ) ว. คำเรียกพระสนมเอกครั้งโบราณว่า แม่หยั่วเมือง, เขียนว่า อยั่วเมือง หรือ ยั่วเมือง ก็มี.

อลักเอลื่อ

หมายถึง[อะหฺลักอะเหฺลื่อ] ว. อึดอัดใจ, ลำบากใจ, อาหลักอาเหลื่อ อิหลักอิเหลื่อ หรือ อีหลักอีเหลื่อ ก็ว่า.

ตะขิดตะขวง

หมายถึงก. อาการที่ทำโดยไม่สนิทใจหรือไม่สะดวกใจเพราะกระดากอายเป็นต้น.

ธรรมารมณ์

หมายถึง[ทำมา-] น. อารมณ์ที่ใจรู้, อารมณ์ที่เกิดทางใจ. (ป. ธมฺมารมฺมณ).

ประโมทย์

หมายถึง[ปฺระโมด] น. ความบันเทิงใจ, ความปลื้มใจ, โดยมากใช้ ปราโมทย์.

สะอื้น

หมายถึงก. ถอนใจสะท้อนเป็นระยะ ๆ เพราะร้องไห้มากเนื่องจากเสียใจระทมใจเป็นต้น, ถอนใจสะท้อนเป็นระยะ ๆ.

วยัมหะ

หมายถึงน. วิมาน, ฟ้า, เมืองสวรรค์. (ป. วฺยมฺห).

อินทขีล

หมายถึง[-ทะขีน] น. เสาหรือหลักหน้าประตูเมือง, หลักเมือง, เสาเขื่อน. (ป.; ส. อินฺทฺร + กีล).