ตัวกรองผลการค้นหา
มัวแต่
หมายถึงว. อาการที่ทำติดพันอยู่ ไม่ละไปได้ เช่น มัวแต่พูด มัวแต่คิด, มัว ก็ว่า.
ประวาลปัทม์
หมายถึง[ปฺระวาละปัด] น. ดอกบัวแดง. (ส. ปฺรวาลปทฺม).
กุลสตรี
หมายถึง[กุนละ-] น. หญิงผู้มีตระกูลและมีความประพฤติดี.
ฉล
หมายถึง[ฉะละ, ฉน] น. ความฉ้อโกง. ก. โกง. (ป., ส.).
ชาล,ชาล-
หมายถึง[ชาน, ชาละ-] (แบบ) น. ตาข่าย, ร่างแห; ใยแมงมุม. (ป., ส.).
เหวย
หมายถึงว. คำที่ใช้ประกอบข้อความที่มีความหมายในเชิงถามหรือชักชวนเป็นต้น เช่น ใครเล่าเหวยจะไปกับพวกเราบ้าง มาละเหวยมาละวา.
ศัลยแพทย์
หมายถึง[สันละยะแพด] น. แพทย์ทางการผ่าตัด.
ลปนะ
หมายถึง[ละปะนะ] น. การพูด, การบ่นพึมพำ; ปาก. (ป., ส.).
อกุศลมูล
หมายถึง[อะกุสนละมูน] น. รากเหง้าแห่งความชั่ว มี ๓ อย่าง คือ โลภะ โทสะ โมหะ.
ทยอย
หมายถึง[ทะ-] ว. หย่อย ๆ กันไปไม่ขาดระยะ, อาการที่ไปหรือมาทีละน้อย.
ไศล-
หมายถึง[ไสละ-] น. เขาหิน เช่น โขดเขินเนินไศล. (ส. ไศล).
จุบจิบ
หมายถึงว. อาการที่กินพร่ำเพรื่อทีละเล็กทีละน้อย, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ กิน เป็น กินจุบกินจิบ, โบราณใช้ว่า กระจุบกระจิบ ก็มี.