ผลการค้นหา

ด้ายซัง

หมายถึงน. ด้ายทอที่ตัดจากผ้าทิ้งอยู่ในหูก.

ประเจียด

หมายถึงน. ผ้าลงเลขยันต์ถือกันว่าเป็นเครื่องป้องกันอันตรายได้ ใช้เป็นผ้าผูกคอหรือผูกต้นแขนเป็นต้น.

อังส,อังส-,อังสะ

หมายถึง[อังสะ-] น. เรียกผ้าที่พระภิกษุสามเณรใช้ห้อยเฉวียงบ่าว่า ผ้าอังสะ; ส่วน, ภาค; ส่วนของมุม. (ป. อํส).

ไตรจีวร

หมายถึง[-จีวอน] น. ผ้า ๓ ผืนของภิกษุ คือ อันตรวาสก (สบง) อุตราสงค์ (จีวร) และสังฆาฏิ (ผ้าทาบ), เรียกสั้น ๆ ว่า ผ้าไตร หรือ ไตร เช่น ไตรครอง ดอกไม้คลุมไตร.

ตาลปัตร

หมายถึง[ตาละปัด] น. พัดใบตาล มีด้ามยาว สำหรับพระใช้ในพิธีกรรมเช่นในเวลาให้ศีล ต่อมาอนุโลมเรียกพัดที่ทำด้วยผ้าหรือไหมซึ่งมีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้นว่า ตาลปัตร ด้วย, ตาลิปัตร ก็ว่า.

ท้องฉนวน

หมายถึงน. ทางเดินสำหรับฝ่ายในซึ่งกั้นด้วยผ้าหรือม่านเป็นต้น.

เทิบ,เทิบ ๆ,เทิบทาบ

หมายถึงว. ไม่รัดกุม, หย่อนยาน, เช่น สวมเสื้อผ้าเทิบทาบ.

กาศิกพัสตร์

หมายถึงน. ผ้าเนื้อละเอียดมาจากแคว้นกาสี. (ส.).

กำมะหยี่

หมายถึง[-หฺยี่] น. ผ้าชนิดหนึ่ง มีขนด้านเดียวอ่อนนุ่ม เป็นมัน.

เกี้ยวเกไล

หมายถึงน. วิธีนุ่งผ้าชนิดหนึ่งสำหรับขี่ช้าง.

ซับใน

หมายถึงน. ผ้าที่เย็บทาบอยู่ชั้นในของเครื่องแต่งกาย.

สะพัก

หมายถึงน. ผ้าห่มเฉียงบ่า ราชาศัพท์ใช้ว่า ผ้าทรงสะพัก. ก. ห่มผ้า, ห่มคลุม, เช่น สะพักพระถันปทุเมศ. (ม. ร่ายยาว ทานกัณฑ์).