ผลการค้นหา

พยัก

หมายถึง[พะยัก] ก. อาการที่ก้มหน้าลงเล็กน้อยแล้วเงยหน้าขึ้นโดยเร็วเป็นการแสดงความรับรู้ เรียกว่า พยักหน้า.

ทะเทียด

หมายถึงน. กลองแขกมี ๒ หน้า หน้าหนึ่งใช้มือตี อีกหน้าหนึ่งใช้ไม้ตี ใช้ในกระบวนแห่.

ยางบอน

หมายถึงน. เรียกเลือดที่ออกซึม ๆ ที่ผิวหนังตรงที่ถูกของมีคม.

ก้ม

หมายถึงก. ทำให้ตํ่าลงโดยอาการน้อม (ใช้เฉพาะ หัว หน้า และหลัง) เช่น ก้มหัว ก้มหน้า ก้มหลัง.

ซื้อควายหน้านา ซื้อผ้าหน้าตรุษ

หมายถึง(สำ) ก. ซื้อของไม่คำนึงถึงกาลเวลา ย่อมได้ของแพง, ทำอะไรไม่เหมาะกับกาลเวลา ย่อมได้รับความเดือดร้อน.

เบียนธาตุ

หมายถึงก. ทำให้ความหมายของธาตุผิดไปจากเดิม เช่น คม = ไป - อาคม = มา.

หน้าปูเลี่ยน ๆ

หมายถึงว. อาการที่วางหน้าไม่สนิท กระดากอายเพราะถูกจับผิดได้เป็นต้น, หน้าเจื่อน ก็ว่า.

คันฉาย

หมายถึงน. เครื่องส่องหน้า, กระจกเงา.

ผลา

หมายถึง[ผฺลา] น. ง้าว; ก้อนหิน. ว. กล้า; คม.

เถือ

หมายถึงก. เชือดเฉือนลงไปอย่างแรงด้วยของมีคม เช่น หนังเหนียวเถือไม่เข้า.

เบอะ

หมายถึงว. ซึมเซ่อ เช่น หน้าเบอะ.

ยิ้มละไม

หมายถึงก. ยิ้มน้อย ๆ อยู่ในหน้า.