ผลการค้นหา

ข่า

หมายถึงน. คนชาวเขาจำพวกหนึ่ง แบ่งออกเป็น ๒ พวก พวกหนึ่งพูดภาษาในตระกูลมอญ-เขมร เช่น ข่าอัตตะปือ ข่าตองเหลือง และอีกพวกหนึ่งพูดภาษาในตระกูลอินโดนีเซียน ได้แก่ ข่าระแด และ ข่าจะราย.

เจ้าหน้าที่

หมายถึงน. ผู้มีหน้าที่, ผู้ปฏิบัติหน้าที่.

ต้นคิด

หมายถึงน. ผู้ประดิษฐ์แบบขึ้นใหม่, ผู้ริเริ่ม.

เทพบริษัท

หมายถึง[เทบบอริสัด] น. พวกเทวดา. (ส.).

บ

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ.

ระคน

หมายถึงก. ปนหรือผสมให้เข้ากันคละกันเป็นกลุ่มเป็นพวกเป็นต้น เช่น โจทย์ระคน.

ฅ

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๕ นับเป็นพวกอักษรต่ำ แต่ปัจจุบันนี้เลิกใช้แล้ว.

เหยียดผิว

หมายถึงก. ดูถูกคนชาติอื่นที่มีสีผิวต่างกับเชื้อชาติตน (มักใช้แก่พวกผิวขาวเหยียดพวกผิวดำ).

ปาโมกข์

หมายถึงน. ผู้เป็นหัวหน้า, ผู้เป็นประธาน. (ป.).

รโหคต

หมายถึงว. ผู้ไปในที่ลับ, ผู้อยู่ในที่สงัด. (ป.).

ภาณกะ

หมายถึง[พานะกะ] (แบบ) น. ผู้สวด, ผู้กล่าว, ผู้บอก. (ป.).

ปะขาว

หมายถึงน. ชายผู้จำศีลนุ่งห่มผ้าขาว, ลักษณนามว่า คน; (โบ) ตำแหน่งข้าราชการชั้นขุนหมื่นพวกหนึ่ง, คู่กับ ประแดง.