ตัวกรองผลการค้นหา
สยาม,สยาม-
หมายถึง[สะหฺยาม, สะหฺยามมะ-] น. ชื่อเรียกประเทศไทยในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ต่อมาได้เปลี่ยนชื่อเป็นประเทศไทยเมื่อวันที่ ๒๔ มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๘๒; ของประเทศไทย.
สร,สร-,สร-
หมายถึง[สฺระ-] คำนำหน้าคำอื่นที่ใช้ในบทกลอนเพื่อความสละสลวย เช่น ดื่น เป็น สรดื่น, คำที่แผลงมาจากคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ส ซึ่งใช้ในบทกลอน เช่น สนุก เป็น สรนุก.
สวนีย,สวนีย-
หมายถึง[สะวะนียะ-] น. คำที่น่าฟัง, คำไพเราะ. (ป.; ส. ศฺรวณีย).
สัต,สัต,สัต-,สัต-
หมายถึง[สัด, สัดตะ-] ว. ดี, งาม; น่านับถือ. (ส.).
สัตถ,สัตถ-,สัตถ-
หมายถึง[สัดถะ-] (แบบ) น. คัมภีร์, ตำรา. (ป.; ส. ศาสฺตฺร).
หมายถึง(แบบ) น. อาวุธ, มีด, หอก. (ป.; ส. ศสฺตฺร).
สัปด,สัปด-
หมายถึง[สับดะ-] ว. เจ็ด. (ส. สปฺต; ป. สตฺต).
สาร,สาร-,สาร-
หมายถึง[สาระ-] คำประกอบหน้าคำ แปลว่า ทั้งหมด, ทั้งสิ้น, ทุก, เช่น สารทิศ ว่า ทุกทิศ, สารทุกข์ ว่า ทุกข์ทั้งหมด, สารเลว ว่า เลวทั้งสิ้น. (เลือนมาจาก สรฺว ในสันสกฤต เช่น สรฺวงฺค เป็น สารพางค์ หรือ สรรพางค์).
สาหัตถ,สาหัตถ-,สาหัตถิก,สาหัตถิก-
หมายถึง[-ถะ-, -ถิกะ-] ว. ที่ทำด้วยมือของตนเอง. (ป.).
สิงหลก,สิงหลก-
หมายถึง[-หะละกะ-] น. ชาวสิงหล. ว. เกี่ยวกับเกาะสิงหล. (ส. สึหลก; ป. สีหลก).
สุต,สุต-,สุต-
หมายถึง[สุตะ-, สุดตะ-] ก. ได้ยิน, ได้ฟังแล้ว.
สุวรรณ,สุวรรณ-
หมายถึง[-วัน, -วันนะ-] น. ทอง. (ส. สุวรฺณ; ป. สุวณฺณ).