ผลการค้นหา

ละล้า

หมายถึง(กลอน) ก. ล่า, ช้า, หมดแรง.

น้ำพักน้ำแรง

หมายถึงน. แรงที่เกิดจากความมานะพยายามของตนเอง.

เรี่ยว

หมายถึงน. แรง, กำลัง; เรียกสายนํ้าที่ไหลเชี่ยวแรง.

หวด

หมายถึงก. ฟาด, ตีแรง ๆ, โบย.

จั้ก ๆ

หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงฝนตกแรง.

ถ่ม

หมายถึงก. ทำให้นํ้าลายหรือสิ่งอื่น ๆ ออกจากปากโดยแรง.

กระลด

หมายถึง[-หฺลด] (กลอน; แผลงมาจาก กลด) น. ร่ม เช่น เทียวทองธงชัย และแซงกระลดชุมสาย. (สมุทรโฆษ).

แผลงศร

หมายถึงก. ยิงลูกธนูออกไปด้วยแรงแห่งฤทธิ์.

ละเหี่ย

หมายถึงก. อ่อนใจ, อิดโรย, เช่น กินยาลมแก้ใจละเหี่ย, ละเหี่ยใจ ก็ว่า.

มนินทรีย์

หมายถึงน. ใจซึ่งเป็นใหญ่ในการรับรู้ธรรมารมณ์ คือ อารมณ์ที่เกิดทางใจ. (ป. มน + อินฺทฺริย).

หนำใจ

หมายถึงว. สาแก่ใจ, สมใจอยาก, เช่น กินให้หนำใจ เที่ยวเสียหนำใจ.

ตรอมใจ

หมายถึง[ตฺรอม-, -ตฺรม] ก. ระทมใจจนเหี่ยวแห้ง, กรอมใจ หรือ กรอมกรม ก็ว่า.