ตัวกรองผลการค้นหา
ถอดเขี้ยวถอดเล็บ
หมายถึง(สำ) ก. ละพยศ, ละความดุหรือร้ายกาจ, เลิกแสดงฤทธิ์แสดงอำนาจอีกต่อไป.
แยกเขี้ยว
หมายถึงก. เผยอริมฝีปากให้เห็นเขี้ยวด้วยอาการโกรธหรือขู่ เช่น เสือแยกเขี้ยว, (ปาก) โดยปริยายหมายถึงพูดด้วยความโกรธหรือขู่.
เสียงเกรี้ยว
หมายถึงว. อาการที่เปล่งเสียงอย่างโกรธจัด เช่น เขาคงกำลังโกรธอยู่ เราพูดด้วยดี ๆ กลับตวาดเสียงเกรี้ยว, เสียงเขียว ก็ว่า.
เพไนย
หมายถึงน. เวไนย, ผู้พึงดัดได้สอนได้. (ป. เวเนยฺย).
ลูกหนี้
หมายถึงน. ผู้เป็นหนี้, คู่กับ เจ้าหนี้; (กฎ) บุคคลผู้มีหนี้กับบุคคลอีกคนหนึ่งซึ่งเรียกว่า เจ้าหนี้.
ลคุฑ,ลคุฬ
หมายถึง[ละคุด, ละคุน] น. ไม้ตะบอง. (ส. ลคุฑ; ป. ลคุฬ).
บึ้งตึง
หมายถึงว. อาการที่หน้าบึ้งเพราะโกรธหรือไม่พอใจเป็นต้น.
ขุ่นเคือง
หมายถึงก. โกรธกรุ่น ๆ อยู่ในใจ, เคืองขุ่น ก็ว่า.
ตงิด
หมายถึง[ตะหฺงิด] ว. เล็กน้อย, ทีละน้อย ๆ, (ใช้แก่อาการเกี่ยวกับความรู้สึก) เช่น โกรธตงิด ๆ หิวตงิด ๆ.
ฟัดเฟียด
หมายถึงว. กระฟัดกระเฟียด, อาการที่ทำโกรธสะบัดกระฟัดกระเฟียด.
เลือดขึ้นหน้า
หมายถึง(สำ) ก. โกรธมากจนหน้าแดง, โมโห.
ขัดใจ
หมายถึงก. โกรธเพราะทำไม่ถูกใจ, ไม่ยอมให้ทำตามใจ.