ผลการค้นหา

ทิวสภาค

หมายถึงน. ส่วนของวัน. (ป.).

พสก,พสก-

หมายถึง[พะสก, พะสกกะ-] น. ชาวเมือง, พลเมือง. (ป. วส + ค; ส. วศ + ค ว่า ผู้อยู่ในอำนาจ).

บรรพตศิขร

หมายถึง(แบบ) น. ยอดเขา. (ส. ปรฺวต + ศิขร).

คห,คห-

หมายถึง[คะหะ-] (แบบ) น. เรือน, ใช้เป็นคำหน้าสมาส เช่น คหกรรม. (ป.).

โป๊ป

หมายถึงน. สันตะปาปา. (อ. Pope).

มาปกะ

หมายถึง[-ปะกะ] น. ผู้ก่อสร้าง. (ป.).

ประ

หมายถึง[ปฺระ] (ถิ่น-ปักษ์ใต้, มลายู) น. ลูกกระ. (ดู กระ ๒).

ปรัสสบท

หมายถึง[ปะรัดสะบด] น. “บทเพื่อผู้อื่น”, ในตำราไวยากรณ์บาลีและสันสกฤตใช้เป็นเครื่องหมายให้ทราบว่าเป็นกริยากัตตุวาจก เช่น สูโท โอทนํ ปจติ = พ่อครัวหุงอยู่ซึ่งข้าวสุก ปจติ เป็นกริยาปรัสสบท, ตรงข้ามกับ อัตตโนบท.

ประ

หมายถึง[ปฺระ] ก. ทำให้เป็นจุด ๆ เช่น ประไข่ปลา, ทำให้เป็นจุด ๆ หรือเม็ด ๆ ทั่วไปอย่างประแป้ง.

ปริ

หมายถึง[ปฺริ] ก. แย้ม, ผลิ, แตกแต่น้อย.

ประ

หมายถึง[ปฺระ] ดู กระ ๓.

บรรพตวาสี

หมายถึง(แบบ) น. ชาวเขา. (ส. ปรฺวต + วาสินฺ).