ตัวกรองผลการค้นหา
ละล้า
หมายถึง(กลอน) ก. ล่า, ช้า, หมดแรง.
น้ำพักน้ำแรง
หมายถึงน. แรงที่เกิดจากความมานะพยายามของตนเอง.
เรี่ยว
หมายถึงน. แรง, กำลัง; เรียกสายนํ้าที่ไหลเชี่ยวแรง.
หวด
หมายถึงก. ฟาด, ตีแรง ๆ, โบย.
จั้ก ๆ
หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงฝนตกแรง.
ถ่ม
หมายถึงก. ทำให้นํ้าลายหรือสิ่งอื่น ๆ ออกจากปากโดยแรง.
กระลด
หมายถึง[-หฺลด] (กลอน; แผลงมาจาก กลด) น. ร่ม เช่น เทียวทองธงชัย และแซงกระลดชุมสาย. (สมุทรโฆษ).
แผลงศร
หมายถึงก. ยิงลูกธนูออกไปด้วยแรงแห่งฤทธิ์.
ละเหี่ย
หมายถึงก. อ่อนใจ, อิดโรย, เช่น กินยาลมแก้ใจละเหี่ย, ละเหี่ยใจ ก็ว่า.
มนินทรีย์
หมายถึงน. ใจซึ่งเป็นใหญ่ในการรับรู้ธรรมารมณ์ คือ อารมณ์ที่เกิดทางใจ. (ป. มน + อินฺทฺริย).
หนำใจ
หมายถึงว. สาแก่ใจ, สมใจอยาก, เช่น กินให้หนำใจ เที่ยวเสียหนำใจ.
ตรอมใจ
หมายถึง[ตฺรอม-, -ตฺรม] ก. ระทมใจจนเหี่ยวแห้ง, กรอมใจ หรือ กรอมกรม ก็ว่า.