ผลการค้นหา

วาโมร

หมายถึง[-โมน] น. คนป่า, คนรำ. (ช.).

พนชีวี

หมายถึง[พะนะ-] น. ชาวป่า. (ส. วนชีวินฺ).

วนสณฑ์,วนสัณฑ์

หมายถึงน. ป่าสูง, ป่าดง, ราวป่า, แนวป่า. (ป.).

บุก

หมายถึงก. ลุย, ฝ่าไป, เช่น บุกโคลน บุกป่า.

กะต่อย

หมายถึงน. พลูป่า เรียกว่า พลูกะต่อย. (ปรัดเล).

ร่มไม้ชายคา

หมายถึง(สำ) น. ที่พึ่งพาอาศัย เช่น ต้องไปพึ่งร่มไม้ชายคาของผู้อื่น.

ดง

หมายถึงน. ป่าที่มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นหนาแน่น เช่น ขึ้นเป็นดง, ที่ซึ่งมีต้นไม้อย่างใดอย่างหนึ่งขึ้นหนาแน่น เช่น ดงกล้วย, โดยปริยายเรียกสถานที่ที่มีคนหรือสัตว์เป็นต้นประเภทเดียวกันรวมอยู่ด้วยกันมาก ๆ เช่น ดงผู้ร้าย ดงเสือ.

ชระงม

หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) น. ป่ากว้าง, ป่าใหญ่. ว. เปลี่ยวเปล่า, เงียบสงัด, เช่น อยู่ชระงมนั้น. (ม. คำหลวง มหาราช).

ทอดทฤษฎี

หมายถึง(แบบ) ก. มองไปรอบ ๆ, ตั้งใจดู, เช่น เวลาท่านทอดทฤษฎี. (เสือโค).

อชิน

หมายถึงน. หนังรองนั่งของนักพรต; หนังสัตว์, หนังเสือ. (ป., ส.).

พระหารณย์,พระหารัณย์

หมายถึงน. ป่าใหญ่. (ป. พฺรหา + ส. อารณฺย).

ไกรศร,ไกรสร

หมายถึง[ไกฺรสอน] (กลอน) น. สิงโต เช่น เสือคร่งเสือแผ้วเอนกาไลยไกรสรสีหส่งเสียงแขง. (ม. ร่ายยาว มหาพน). (แผลงมาจาก เกสรี).