ผลการค้นหา

หงำเหงอะ,หงำเหงือก

หมายถึง[หฺงำเหฺงอะ, หฺงำเหฺงือก] ว. หลงจนจำอะไรไม่ได้ (ใช้แก่คนที่แก่มาก).

กราง

หมายถึง[กฺราง] ก. ถูไปถูมาด้วยบุ้ง ตะไบ หรือหนังกระเบน.

กระเตอะ

หมายถึงว. จวนแก่ (ใช้แก่หมาก) ในคำว่า หมากกระเตอะ หรือ หมากหน้ากระเตอะ.

ถึงแก่กรรม

หมายถึงก. ตาย (ใช้แก่คนทั่วไปในคำพูดที่สุภาพ), ถึงมรณกรรม หรือ ถึงแก่มรณกรรม ก็ว่า.

เห็น

หมายถึงก. อาการของตาที่ประสบรูป, ปรากฏแก่ตา, ปรากฏแก่ใจ, คิดรู้.

หนังกำพร้า

หมายถึงน. หนังที่เป็นผิวชั้นนอกสุดของคนและสัตว์, ผิวหนัง ก็เรียก.

ผิว

หมายถึงน. ส่วนที่มีลักษณะบาง ๆ เป็นพื้นหุ้มอยู่ภายนอกสุดของหนังและเปลือกเป็นต้น.

กัปปิยโวหาร

หมายถึงน. โวหารที่ควรแก่ภิกษุ เช่น เรียกเงินตรา ว่า กัปปิยภัณฑ์, ถ้อยคำสำนวนที่เหมาะแก่กาลเทศะ.

ขัน

หมายถึงก. อาการร้องอย่างหนึ่งของไก่หรือนกบางชนิด เฉพาะในตัวผู้ เช่น ไก่ ไก่ฟ้า นกเขา ใช้เป็นสัญญาณติดต่อสื่อสารในสัตว์ประเภทเดียวกัน จะร้องมากในระหว่างฤดูผสมพันธุ์ หรือในเวลาจำเพาะเช่นเช้าตรู่.

คลัก

หมายถึง[คฺลัก] น. ตาที่จะสุก (ใช้แก่การเล่นดวด); (ถิ่น-ปักษ์ใต้) ที่ที่ไก่หรือนกเขี่ยเป็นหลุม แล้วนอนในหลุมนั้น, ที่ที่ปลามารวมกันอยู่ในบ่อหรือหนองที่น้ำงวด.

ฟ่าม

หมายถึงว. ฟุ, ไม่แน่นเพราะแก่เกินกำหนด, (มักใช้แก่ผลไม้) เช่น ส้มเนื้อฟ่าม.

มัตติกา

หมายถึงน. ดิน, ดินเหนียว. (ป. มตฺติกา; ส. มฺฤตฺติกา).