ผลการค้นหา

ปรโลก

หมายถึง[ปะระ-, ปอระ-] น. โลกหน้า.

ปริวรรตกรรม

หมายถึง[ปะริวัดตะกำ] (แบบ) น. การหมุนเวียน.

ปสัยห,ปสัยห-,ปสัยหะ

หมายถึง[ปะไสหะ] (แบบ) ก. ข่มขี่, ข่มเหง. (ป.).

ปหาส

หมายถึง[ปะ-] น. ประหาส. (ป.; ส. ปฺรหาส).

ปริภุญช์

หมายถึง[ปะริพุน] ก. กิน. (ป., ส.).

ปลาสนาการ

หมายถึง[ปะลาดสะนากาน] ก. หนีไป. (ป.).

ยาปน,ยาปน-

หมายถึง[-ปะนะ-] น. การยังชีวิตให้เป็นไป. (ป., ส. ยาปน ว่า การยัง...ให้เป็นไป).

พบพาน

หมายถึงก. ปะกัน, เจอกัน, มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น ไม่ประสบพบพาน.

อุปนิสัย

หมายถึง[อุปะนิไส, อุบปะนิไส] น. ความประพฤติที่เคยชินเป็นพื้นมาในสันดาน เช่น ก่อนที่พระพุทธเจ้าจะเสด็จไปเทศน์โปรดผู้ใดจะต้องทรงพิจารณาถึงอุปนิสัยของผู้นั้นก่อน, ความประพฤติที่เคยชินจนเกือบเป็นนิสัย เช่น นักเรียนคนนี้มีอุปนิสัยดี. (ป. อุปนิสฺสย).

อุปกาศ

หมายถึง[อุปะกาด, อุบปะกาด] (กลอน) ก. แจ้งข่าว เรื่อง หรือข้อความ เช่น เขือไปอุปกาศแล้ว เขือมา. (ลอ), ร้องอุปกาศสารแก่กรุงสญชัยปิตุราช. (ม. ร่ายยาว หิมพานต์).

สมุจเฉทปหาน

หมายถึง[-ปะหาน] น. การละกิเลสได้ขาดอย่างพระอรหันต์.

ปวาล

หมายถึง[ปะวาน] น. ประวาล. (ป.; ส. ปฺรวาล).