ผลการค้นหา

หมาก

หมายถึงน. เรียกสิ่งของที่เป็นหน่วยเป็นลูกว่า หมาก เช่น หมากเก็บ หมากรุก; (โบ) ลักษณนามเรียกของที่เป็นเม็ดเป็นลูกว่า หมาก เช่น แสงสิบหมาก ว่า พลอยสิบเม็ด.

ปัณรส,ปัณรส-

หมายถึง[ปันนะระสะ-] ว. สิบห้า. (ป. ปณฺณรส).

ผู้ไทย

หมายถึงน. ชนชาติไทยสาขาหนึ่งแถวสิบสองจุไทย.

ทัศ

หมายถึง(แบบ) ว. สิบ เช่น ทัศนัข. (ส.); ครบ, ถ้วน, เช่น บารมี ๓๐ ทัศ.

ตรึงศ,ตรึงศ-

หมายถึง[ตฺรึงสะ-] (แบบ) ว. สามสิบ. (ส. ตฺรึศตฺ; ป. ตึส).

ดุม

หมายถึงน. ส่วนกลางของล้อเกวียนหรือล้อรถที่มีรูสำหรับสอดเพลา; เครื่องกลัดส่วนต่าง ๆ ของเสื้อผ้าไม่ให้แยกออกจากกัน ทำเป็นรูปต่าง ๆ มักมีรังดุมสำหรับขัดหรือบางทีก็ติดเป็นเครื่องประดับ, กระดุม ลูกกระดุม หรือ ลูกดุม ก็เรียก.

สาลี่

หมายถึงน. เครื่องบรรทุกของหนักมี ๒ ล้อ ใช้ลากหรือผลักไป.

พ่วง

หมายถึงก. ต่อท้าย, ตามติด, เช่น ขอพ่วงไปด้วย, เรียกเรือที่พ่วงท้ายให้เรือโยงลากจูงไปว่า เรือพ่วง, เรียกรถที่พ่วงท้ายให้รถคันหน้าลากไปว่า รถพ่วง.

ทุ้ง

หมายถึงว. ตุง, ตุ่ยออกมา. น. ฝักบัวที่ย้อยลงมา เช่น เปิดนํ้าลงตามทุ้งสหัสธารา. (สิบสองเดือน).

ละเม็ด

หมายถึงน. ชนชาวเขาจำพวกข่า อยู่ทางแคว้นสิบสองจุไทย.

เลยเถิด

หมายถึงว. เกินความพอดีไป เช่น ล้อเล่นกันจนเลยเถิด กลายเป็นลามปาม.

ตะเฆ่

หมายถึงน. เครื่องลากเข็นของหนัก รูปเตี้ย ๆ มีล้อ.