ตัวกรองผลการค้นหา
เพ้อ
หมายถึงก. พูดโดยไม่มีสติ, พูดโดยไม่รู้ตัว, เช่น คนไข้เพ้อ.
โย
หมายถึง(ปาก) ก. พูดแขวะ, พูดชวนวิวาท.
บ้าน้ำลาย
หมายถึงว. ชอบพูดพล่าม, ชอบพูดเพ้อเจ้อ.
หายหัว
หมายถึงก. หายไปนาน เช่น ใช้ให้ไปซื้อของใกล้ ๆ แค่นี้ หายหัวไปไหนมา, หลบลี้หนีหน้า เช่น พอจะใช้ให้ทำงานก็หายหัวไปเลย, หายตัว หรือ หายหน้า ก็ว่า.
ลองเชิง
หมายถึงก. หยั่งท่าทีดูว่ามีความสามารถแค่ไหน เช่น นักมวยประหมัดเบา ๆ ลองเชิงคู่ต่อสู้, คะนอง, ตื่นเต้น, โลดโผน.
ทีเล่นทีจริง
หมายถึง(สำ) ก. แสร้งทำเล่น ๆ หรือล้อหลอกเป็นการลองเชิง แต่เมื่อเห็นเขาเผลอตัวหรือไม่ว่าก็เอาจริง, เล่นก็ได้ จริงก็ได้.
ภาษณ์
หมายถึงน. การพูด. (ส.).
ภาสน์
หมายถึงน. การพูด. (ป.).
เลื่อนเปื้อน
หมายถึงว. อาการที่พูดเลอะเทอะ เช่น พูดจาเลื่อนเปื้อน.
เปรื้อย
หมายถึง[เปฺรื้อย] ว. คล่อง เช่น พูดเปรื้อย ว่า พูดคล่อง.
ยะงันจะคับ
หมายถึงว. พูดไม่ได้. (ช.).
ลุ้ย
หมายถึงก. พูดไม่ยับยั้ง.