ผลการค้นหา

ปัญญาชน

หมายถึงน. คนที่มีความรู้หรือความฉลาดอันเกิดแต่การเรียนมามาก.

ล้ำเลิศ

หมายถึงว. ดียิ่ง, ประเสริฐ.

ร้องแรก,ร้องแรกแหกกระเชอ

หมายถึงก. ร้องเอ็ดตะโร, ส่งเสียงโวยวายให้ผู้อื่นรู้.

เวทคู

หมายถึง[เวทะคู] น. ผู้บรรลุถึงซึ่งความรู้ คือ พระอรหันต์. (ป.).

วิญญู

หมายถึงน. ผู้รู้แจ้ง, นักปราชญ์. (ป.; ส. วิชฺ).

กาลัญญู

หมายถึง[กาลันยู] น. ผู้รู้กาล. (ป.).

ล่วงรู้

หมายถึงก. รู้เสียก่อน, รู้ทัน, เช่น ล่วงรู้ความลับของผู้อื่น.

ทิศาปาโมกข์

หมายถึงน. อาจารย์ผู้มีความรู้และชื่อเสียงโด่งดัง.

ลางเนื้อชอบลางยา

หมายถึงน. ยาอย่างเดียวกัน ถูกกับคนหนึ่ง แต่ไม่ถูกกับอีกคนหนึ่ง; (สำ) ของสิ่งเดียวกัน ถูกกับคนหนึ่ง แต่ไม่ถูกกับอีกคนหนึ่ง.

ทำนาบนหลังคน

หมายถึง(สำ) ก. หาผลประโยชน์ใส่ตนโดยขูดรีดผู้อื่น.

หมอขวัญ

หมายถึงน. ผู้รู้พิธีทำขวัญ, หมอทำขวัญ ก็เรียก; ผู้มีความรู้ทางคชศาสตร์และเป็นหัวหน้าในการจับช้าง, หมอเฒ่า ก็เรียก.

กินอยู่กับปาก อยากอยู่กับท้อง

หมายถึง(สำ) ก. รู้ดีอยู่แล้วแสร้งทำเป็นไม่รู้.