ผลการค้นหา

โลกธาตุ

หมายถึง[โลกกะ-] น. แผ่นดิน. (ป., ส.).

ปาวกะ

หมายถึง[-วะกะ] (แบบ) น. ไฟ. (ป., ส.).

แปลน

หมายถึง[แปฺลน] น. แบบที่กะกำหนดไว้. (อ. plan).

พอเพียง

หมายถึงก. ได้เท่าที่กะไว้ เช่น ได้เท่านี้ก็พอเพียงแล้ว.

รับเวร

หมายถึงก. เข้ารอบผลัดกันรับหน้าที่ตามเวลาที่กะกันไว้.

เอกมัย

หมายถึง[เอกกะ-] ว. เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน, เป็นแบบเหมือนกัน.

ประกีรณกะ,ประเกียรณกะ

หมายถึง[ปฺระกีระนะกะ, ปฺระเกียนระนะกะ] ว. เรี่ยราย, เบ็ดเตล็ด, กระจาย, ระคนกัน, คละกัน. (ส. ปฺรกีรฺณก; ป. ปกิณฺณก).

อาปณกะ

หมายถึง[-นะกะ] น. พ่อค้า. (ป.).

เอกพจน์

หมายถึง[เอกกะ-] (ไว) น. คำที่กล่าวถึงสิ่งเดียว.

กลเหย

หมายถึง[กะละ-] (โบ) ก. ระเหย, ซ่านออก.

ต่าง

หมายถึงน. ภาชนะสำหรับบรรทุกสิ่งของมีคานพาดไว้บนหลังสัตว์พาหนะมีวัวและลาเป็นต้น ให้ห้อยลงมาทั้ง ๒ ข้าง, เรียกโค ลา ที่ใช้บรรทุกสิ่งของในลักษณะเช่นนั้นว่า โคต่าง ลาต่าง. ก. บรรทุก เช่น ต่างข้าวเข้ามาส่ง, ใช้อย่างมาตราตวงก็ได้ เช่น ได้ข้าวไม่ถึง ๕ ต่าง.

ล่อ

หมายถึงน. สัตว์พันทางที่เกิดจากการผสมระหว่างลากับม้า ใช้เป็นสัตว์ต่าง.