ผลการค้นหา

เลอะเทอะ

หมายถึงว. เปรอะเปื้อน เช่น ขุดดินมือเลอะเทอะ กินข้าวหกเลอะเทอะ, เลเพลาดพาด เช่น วางข้าวของไว้เลอะเทอะ, โดยปริยายหมายความว่า เลื่อนเปื้อน, เหลวไหล, ไม่ได้เรื่อง, เช่น คนเมาพูดจาเลอะเทอะ, โบราณใช้ว่าเลอะเพอะ ก็มี.

เลื่อนที่

หมายถึงก. เปลี่ยนที่, ได้ยศหรือบรรดาศักดิ์สูงไปกว่าเก่า.

แลนทานัม

หมายถึงน. ธาตุลำดับที่ ๕๗ สัญลักษณ์ La เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งสีขาว หลอมละลายที่ ๙๒๐°ซ. (อ. lanthanum).

หน้าฉาน,หน้าที่นั่ง

หมายถึงน. ที่เฉพาะพระพักตร์พระเจ้าอยู่หัวหรือพระราชินี เช่น อย่าเดินตัดหน้าฉาน แสดงหน้าที่นั่ง.

หน้าพาทย์แผลง

หมายถึง[-แผฺลง] น. ชื่อเพลงหน้าพาทย์ที่บอกแผลงไปจากชื่อเดิม ทำให้ผู้บรรเลงปี่พาทย์ต้องใช้ความคิดว่าจะบรรเลงเพลงใด เช่น เพลงนางพญาดำเนิน หมายถึง เพลงช้า เพลงแม่ลูกอ่อนไปตลาด หมายถึง เพลงเร็ว เพลงไม่ได้ไม่เสีย หมายถึง เพลงเสมอ.

หมวกทรงหม้อตาล

หมายถึงน. หมวกที่มีรูปทรงคล้ายหม้อตาลอย่างหมวกที่พลทหารเรือและจ่าทหารเรือเป็นต้นสวม.

หมอนทอง

หมายถึงน. (๑) ชื่อมะม่วงพันธุ์หนึ่งของชนิด Mangifera indica L. (๒) ชื่อทุเรียนพันธุ์หนึ่ง.

หริคันธ์,หริจันทน์

หมายถึง[หะริคัน, หะริจัน] น. จันทน์แดง. (ป., ส.).

หฤทัย,หฤทัย-

หมายถึง[หะรึไท, หะรึไทยะ-] น. หัวใจ, ใจ. (ส. หฺฤทย; ป. หทย).

หฤทัยกัปน์,หฤทัยกัมป์

หมายถึงน. อาการเต้นแห่งใจ. (ส.).

หลาทะ

หมายถึง[หะลาทะ] ก. ชอบใจ, พอใจ. (ส.).

หัวก่ายท้ายเกย

หมายถึงว. มากมายเต็มไปหมดอย่างไร้ระเบียบ เช่น เรือจอดหัวก่ายท้ายเกย เด็ก ๆ นอนกันหัวก่ายท้ายเกยเต็มห้องไปหมด.