ผลการค้นหา

พรั่น

หมายถึง[พฺรั่น] ก. รู้สึกหวั่นกลัว เช่น พรั่นใจ.

พิสัญญี

หมายถึงว. วิสัญญี, หมดความรู้สึก, สิ้นสติ, สลบ.

ขื่นขม

หมายถึงก. รู้สึกชํ้าใจแต่ฝืนไว้ เพราะไม่สามารถแสดงออกมาได้, ขมขื่น ก็ใช้.

หมดสติ

หมายถึงก. สิ้นสติ, ไม่มีความรู้สึก, สลบ.

อักขะ

หมายถึง[-ขะ] น. ดวงตา; ความรู้สึก. (ป.; ส. อกฺษ).

อ้าว

หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกว่าไม่ตรงกับที่มุ่งหมายคาดไว้.

โผฏฐัพธรรม

หมายถึงน. สิ่งที่รู้สึกได้ด้วยกาย, สิ่งที่สัมผัสได้ด้วยกาย.

ขมขื่น

หมายถึงก. รู้สึกชํ้าใจแต่ฝืนไว้ เพราะไม่สามารถแสดงออกมาได้, ขื่นขม ก็ใช้.

ครั่นคร้าม

หมายถึงก. เกรงขาม, รู้สึกพรั่นพรึง, สะทกสะท้านด้วยความกลัว.

อัชฌาจาร

หมายถึง[-จาน] น. ความประพฤติชั่ว, การล่วงมรรยาท, การละเมิดประเพณี. (ป.).

หน้าบาง

หมายถึงว. มีความรู้สึกไวต่อสิ่งที่น่าละอาย.

หมดรูป

หมายถึงว. อาการที่ทำให้รู้สึกน่าสังเวช, หมดท่า ก็ว่า.