ผลการค้นหา

ข้าหลวงเดิม

หมายถึงน. คนใช้เก่าแก่ของเจ้านาย, คนที่พระเจ้าแผ่นดินเคยใช้มาแต่เมื่อยังไม่ได้เป็นพระเจ้าแผ่นดิน, (ปาก) คนหรือสิ่งของที่ใช้สอยถูกใจมาเป็นเวลานาน ๆ.

โพก

หมายถึงก. เอาผ้าหรือสิ่งของพันหรือคลุมหัว. ว. เรียกผ้าที่ใช้พันหรือคลุมหัวว่า ผ้าโพกหัว.

ส้นตีน

หมายถึง(ปาก) น. ส้นเท้า, (มักใช้เป็นคำด่า).

โปเก

หมายถึง(ปาก) ว. เก่าแก่จนใช้การไม่ได้ดี. (จ.).

พอการ

หมายถึง(ปาก) ว. สมควรแก่งาน, บางทีใช้หมายความว่า มาก.

โกโรโกโส

หมายถึง(ปาก) ว. โกรงเกรง, ไม่มั่นคง, เช่น กระท่อมโกโรโกโส; ต่ำต้อย เช่น คนโกโรโกโส.

รับเซ้ง

หมายถึง(ปาก) ก. รับโอนสิทธิหรือกิจการจากอีกคนหนึ่งโดยต้องเสียค่าตอบแทน.

เสือหิว

หมายถึง(ปาก) น. คนที่อยากได้ผลประโยชน์หรือลาภสักการะโดยไม่เลือกว่าควรหรือไม่ควร.

พรั่งพรู

หมายถึงว. เข้าหรือออกพร้อม ๆ กันอย่างเนืองแน่น เช่น คนพรั่งพรูกันเข้ามา คำพูดพรั่งพรูออกจากปาก.

ขี้เรื้อน

หมายถึงน. เรื้อน. (ปาก) ว. ไม่มีคุณค่า เช่น คนขี้เรื้อน ของขี้เรื้อน.

น้ำไหลไฟดับ

หมายถึง(ปาก) ว. เร็วและคล่อง (ใช้แก่กริยาพูด).

หม่ำ

หมายถึง(ปาก) ก. กิน (มักใช้แก่เด็กทารก).