ตัวกรองผลการค้นหา
ตะบันน้ำกิน
หมายถึง(สำ) ว. แก่มากจนเคี้ยวของกินไม่ไหว.
ตายฝอย
หมายถึงก. แห้งตายไปเพราะแล้ง (ใช้แก่ข้าวกล้า).
เสียเนื้อเสียตัว
หมายถึงก. ถูกชายร่วมประเวณี (ใช้แก่ผู้หญิง), เสียตัว ก็ว่า.
หยักศก
หมายถึงว. ที่หยิกน้อย ๆ (ใช้แก่ผม).
หัวโบราณ
หมายถึงว. นิยมตามแบบเก่าแก่, (ปาก) ครึมาก, ล้าสมัย.
กาววาว
หมายถึงว. แวววาว, ฉูดฉาด, บาดตา, (ใช้แก่สี).
ชำงาย
หมายถึงว. ชาย, สาย, บ่าย, (ใช้แก่เวลา).
เชียร
หมายถึงว. แก่ครํ่าคร่า, ชำรุด. (แผลงมาจาก ชีระ).
ไล่สี
หมายถึงก. เกลี่ยสีให้เสมอกันในการระบายสี ระบายสีให้เป็นไปตามลำดับของสีจากสีอ่อนไปหาแก่หรือจากสีแก่ไปหาอ่อน.
เต็มตา
หมายถึงว. ใช้แก่กริยานอน หมายความว่า นอนอิ่ม เช่น นอนเต็มตา, ใช้แก่กริยาเห็น หมายความว่า เห็นชัด เช่น เห็นเต็มตา.
ประจักษ,ประจักษ-,ประจักษ์
หมายถึงว. ปรากฏชัด อาจเป็นทางตาหรือใจก็ได้ เช่น ประจักษ์แก่ตา ประจักษ์แก่ใจ. (ส. ปฺรตฺยกฺษ; ป. ปจฺจกฺข).
ตายพราย
หมายถึงก. ตายเสียแต่ยังไม่ออกผล (ใช้แก่ต้นไม้บางชนิดซึ่งกำลังจะมีผล เช่น กล้วย ถั่วแระ), ยืนต้นตาย (ใช้แก่ต้นไม้บางชนิด เช่น คูน).