ผลการค้นหา

ภวกษัย

หมายถึง[พะวะกะไส] น. ความสิ้นภพ, นิพพาน. (ส.).

ภวังค,ภวังค-,ภวังค์

หมายถึง[พะวังคะ-] น. ส่วนที่สืบต่อระหว่างปฏิสนธิกับจุติ มิได้เสวยอารมณ์ในทวารทั้ง ๖ มีจักษุทวารเป็นต้น. (ป.); ความเป็นอยู่โดยไม่รู้สึกตัว.

ภังคี

หมายถึงน. ต้นไม้ชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).

ภัณฑารักษ์

หมายถึง[พันทารัก] น. ผู้ดูแลรักษาสิ่งของ โดยมากได้แก่จำพวกโบราณวัตถุ ศิลปวัตถุ ในพิพิธภัณฑสถานเป็นต้น. (ส. ภาณฺฑารกฺษ).

ภัณฑู

หมายถึง[พันดู] (แบบ) ว. โล้น, ล้าน. (ป. ภณฺฑุ).

ภัต,ภัต-,ภัตร

หมายถึง[พัด, พัดตะ-, พัด] น. อาหาร, ข้าว. (ป. ภตฺต).

ภัทรกุมภ์

หมายถึงน. หม้อบรรจุนํ้าศักดิ์สิทธิ์. (ส.).

ภัย

หมายถึงน. สิ่งที่น่ากลัว, อันตราย, เช่น อัคคีภัย คือ ภัยที่เกิดจากไฟ อุทกภัย คือ ภัยที่เกิดจากน้ำ. (ป., ส. ภย).

ภัสมะ

หมายถึง[พัดสะ-] น. เถ้า, ธุลี. ก. ทำให้แหลก. ว. แหลก, ละเอียด. (ป., ส.).

ภาคภูมิ

หมายถึง[พากพูม] ว. มีสง่า, ผึ่งผาย, เช่น เขาแต่งตัวภาคภูมิ ท่าทางเขาภาคภูมิ.

ภาคสนาม

หมายถึงน. ภาคปฏิบัติ.

ภาคี

หมายถึงน. ผู้มีส่วน, ผู้เป็นฝ่าย. (ป.; ส. ภาคินฺ).