ตัวกรองผลการค้นหา
กัลยาณ,กัลยาณ-
หมายถึง[กันละยานะ-] ว. งาม, ดี, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น กัลยาณคุณ = คุณอันงาม กัลยาณธรรม = ธรรมอันดี กัลยาณมิตร = มิตรดี. (ป., ส.).
สัมปทา
หมายถึง[สำปะทา] น. ความถึงพร้อมด้วยคุณความดี เช่น อุฏฐานสัมปทา = ความถึงพร้อมด้วยความเพียร. (ป., ส.).
กินแกลบกินรำ
หมายถึง[-แกฺลบ-] (สำ) ว. โง่ เช่น ฉันไม่ได้กินแกลบกินรำนี่ จะได้ไม่รู้เท่าทันคุณ.
แก่นสาร
หมายถึงน. สิ่งที่ยั่งยืนถาวร, หลักที่ควรยึดถือ,คุณประโยชน์, (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น ไม่เป็นแก่นสาร.
ผู้บุพการี
หมายถึงน. ผู้ที่ทำอุปการะมาก่อน ได้แก่ บิดา มารดา ปู่ ย่า ตา ยาย ทวด; (กฎ) ญาติทางสาโลหิตโดยตรงขึ้นไป ได้แก่ บิดามารดา ปู่ย่า ตายาย ทวด.
ส่อน
หมายถึงว. เรียกตาที่มีตาดำอยู่ไม่ตรงที่ตามปรกติว่า ตาส่อน.
ไสย,ไสย-
หมายถึง[ไส, ไสยะ-] น. ลัทธิอันเนื่องด้วยเวทมนตร์คาถาซึ่งเชื่อว่าได้มาจากพราหมณ์ เช่น ถูกคุณถูกไสย.
สู้ยิบตา
หมายถึง(สำ) ก. สู้จนถึงที่สุด, สู้ไม่ถอย, เช่น เขาสู้ยิบตาแม้ว่าจะสะบักสะบอมเพียงใดก็ไม่ยอมแพ้. (กร่อนมาจากสำนวนเกี่ยวกับการตีไก่ซึ่งถูกตีจนต้องเย็บตาว่า สู้จนเย็บตา).
ปิตามหะ
หมายถึง[-มะหะ] น. ปู่; นามพระพรหม. (ป.).
ปากว่าตาขยิบ
หมายถึง(สำ) ก. พูดอย่างหนึ่แต่ทำอีกอย่างหนึ่ง. ว. ปากกับใจไม่ตรงกัน.
ตาลิปัตรบังเพลิง
หมายถึงน. ตาลปัตรบังเพลิง. (ดูใน ตาล).
เตรตา
หมายถึง[เตฺร-] น. ด้านของลูกสกาที่มี ๓ แต้ม. (ส.).