ผลการค้นหา

กัลยาณ,กัลยาณ-

หมายถึง[กันละยานะ-] ว. งาม, ดี, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น กัลยาณคุณ = คุณอันงาม กัลยาณธรรม = ธรรมอันดี กัลยาณมิตร = มิตรดี. (ป., ส.).

สัมปทา

หมายถึง[สำปะทา] น. ความถึงพร้อมด้วยคุณความดี เช่น อุฏฐานสัมปทา = ความถึงพร้อมด้วยความเพียร. (ป., ส.).

กินแกลบกินรำ

หมายถึง[-แกฺลบ-] (สำ) ว. โง่ เช่น ฉันไม่ได้กินแกลบกินรำนี่ จะได้ไม่รู้เท่าทันคุณ.

แก่นสาร

หมายถึงน. สิ่งที่ยั่งยืนถาวร, หลักที่ควรยึดถือ,คุณประโยชน์, (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น ไม่เป็นแก่นสาร.

ผู้บุพการี

หมายถึงน. ผู้ที่ทำอุปการะมาก่อน ได้แก่ บิดา มารดา ปู่ ย่า ตา ยาย ทวด; (กฎ) ญาติทางสาโลหิตโดยตรงขึ้นไป ได้แก่ บิดามารดา ปู่ย่า ตายาย ทวด.

ส่อน

หมายถึงว. เรียกตาที่มีตาดำอยู่ไม่ตรงที่ตามปรกติว่า ตาส่อน.

ไสย,ไสย-

หมายถึง[ไส, ไสยะ-] น. ลัทธิอันเนื่องด้วยเวทมนตร์คาถาซึ่งเชื่อว่าได้มาจากพราหมณ์ เช่น ถูกคุณถูกไสย.

สู้ยิบตา

หมายถึง(สำ) ก. สู้จนถึงที่สุด, สู้ไม่ถอย, เช่น เขาสู้ยิบตาแม้ว่าจะสะบักสะบอมเพียงใดก็ไม่ยอมแพ้. (กร่อนมาจากสำนวนเกี่ยวกับการตีไก่ซึ่งถูกตีจนต้องเย็บตาว่า สู้จนเย็บตา).

ปิตามหะ

หมายถึง[-มะหะ] น. ปู่; นามพระพรหม. (ป.).

ปากว่าตาขยิบ

หมายถึง(สำ) ก. พูดอย่างหนึ่แต่ทำอีกอย่างหนึ่ง. ว. ปากกับใจไม่ตรงกัน.

ตาลิปัตรบังเพลิง

หมายถึงน. ตาลปัตรบังเพลิง. (ดูใน ตาล).

เตรตา

หมายถึง[เตฺร-] น. ด้านของลูกสกาที่มี ๓ แต้ม. (ส.).