ตัวกรองผลการค้นหา
กระโหย
หมายถึง[-โหยฺ] (กลอน) ก. โหย คือ ร้องไห้, ครํ่าครวญ.
คชินทร์,คเชนทร์
หมายถึงน. พญาช้าง. (ส. คช + อินฺทฺร).
เชียร
หมายถึงว. แก่ครํ่าคร่า, ชำรุด. (แผลงมาจาก ชีระ).
ฐานบัทม์
หมายถึงน. ฐานบัวหน้ากระดานบัวควํ่าบัวหงาย.
ชำเนียร
หมายถึงว. แก่ครํ่าคร่า, ชำรุด. (แผลงมาจาก เชียร).
ประจาค
หมายถึงก. สละ, ให้. (ป. ปริจฺจาค; ส. ปฺรตฺยาค).
ค้อนควัก
หมายถึงก. ค้อนจนหน้าควํ่า, ควักค้อน ก็ว่า.
ทรุดโทรม
หมายถึงว. เสื่อมไปเพราะร่วงโรย ครํ่าคร่า หรือตรากตรำเกินไป.
ปริทัศน์
หมายถึง[ปะริทัด] น. การวิจารณ์; หนังสือประเภทวารสารที่วิจารณ์ข่าวหรือเรื่องราวต่าง ๆ. (ส. ปริ + ทรฺศน).
บริณายก
หมายถึง[บอรินายก] (แบบ) น. ปริณายก, ผู้นำบริวาร, หัวหน้า, ผู้เป็นใหญ่. (ส. ปริณายก; ป. ปรินายก).
บริวาส
หมายถึง[บอริวาด] น. ปริวาส. (ป., ส. ปริวาส).
ปริพนธ์
หมายถึง[ปะริ-] ก. ผูก, แต่ง, ร้อยกรอง. (ป. ปริพนฺธ).