ตัวกรองผลการค้นหา
ฤทธิ์
หมายถึง[ริด] น. อำนาจศักดิ์สิทธิ์, แรงอำนาจ, เช่น เทวดามีฤทธิ์. (ส.; ป. อิทฺธิ).
มานุษ,มานุษย-
หมายถึง[มานุด, มานุดสะยะ-] น. คน, เพศคน. ว. เกี่ยวกับคน, ของคน. (ส.).
บังไพร
หมายถึงก. เสกกิ่งไม้ถือบังตัวให้สัตว์เห็นเป็นป่าไม่เห็นตัวคน ใช้ในการคล้องช้างเป็นต้น.
วิ่งงัว,วิ่งวัว
หมายถึงก. ให้คน ๒ คนวิ่งแข่งกัน.
มายากร
หมายถึงน. คนเล่นกล, คนแสดงกล.
ธรรมาธิปไตย
หมายถึง[ทำมาทิปะไต, ทำมาทิบปะไต] น. การถือธรรมเป็นใหญ่, การถือความถูกต้องเป็นหลัก. (ป. ธมฺมาธิปเตยฺย; ส. ธรฺมาธิปตฺย).
อัตตาธิปไตย
หมายถึง[-ทิปะไต, -ทิบปะไต] น. การถือตนเองเป็นใหญ่. (ป. อตฺตาธิปเตยฺย); ระบอบการปกครองที่ผู้นำมีอำนาจเด็ดขาดและไม่จำกัด. (อ. autocracy).
หาริน,หารี
หมายถึงว. ถือเอา, นำไป, มักใช้เป็นส่วนท้ายสมาส เช่น อทินหารี ว่า ผู้ถือเอาของที่เขาไม่ได้ให้. (ส.).
ละกูมะนิส
หมายถึงน. คนที่รัก, คนที่ชอบใจ. (ช.).
อันตชาติ
หมายถึงน. คนตํ่าช้า, คนไม่มีตระกูล. (ส.).
ศาลอาญา
หมายถึง(กฎ) น. ศาลยุติธรรมชั้นต้นซึ่งมีอำนาจพิจารณาพิพากษาคดีอาญาทั้งปวงที่มิได้อยู่ในอำนาจของศาลยุติธรรมอื่น รวมทั้งคดีอื่นใดที่มีกฎหมายบัญญัติให้อยู่ในอำนาจของศาลที่มีอำนาจพิจารณาคดีอาญาแล้วแต่กรณี.
บุคคลธรรมดา
หมายถึง[บุกคน-] น. คน, มนุษย์ปุถุชน.