ผลการค้นหา

ต้อ

หมายถึงน. โรคอย่างหนึ่งเกิดที่ลูกตา ทำให้ตาพิการมองอะไรไม่เห็นชัดเจน หรืออาจทำให้ตาบอดได้ มีหลายชนิด.

เห็น

หมายถึงก. อาการของตาที่ประสบรูป, ปรากฏแก่ตา, ปรากฏแก่ใจ, คิดรู้.

เหล่

หมายถึงว. เขมาก (ใช้แก่ตา).

จักขุวิญญาณ

หมายถึงน. ความรู้อันอาศัยทางตาเกิดขึ้น.

ตาบอดตาใส

หมายถึงน. ตาบอดอย่างที่ตาดูเหมือนเป็นปรกติ แต่มองไม่เห็น.

ชำเลือง

หมายถึงก. ชายตาดู, ดูทางหางตา.

จืดตา

หมายถึงว. ไม่เข้ม, ไม่เด่น, เบื่อเพราะชินตา.

ตาโศก

หมายถึงน. ตามีลักษณะเศร้า ชวนให้เอ็นดู.

ตำหูตำตา

หมายถึงว. ปรากฏชัดแก่ตา, ตำตา ก็ว่า.

ขัดนัยน์ตา,ขัดลูกตา,ขัดลูกหูลูกตา

หมายถึงก. ขัดตา.

ปูติลดา

หมายถึงน. กระพังโหม. (ป. ปูติลตา).

ขวัญตา

หมายถึงน. มิ่งขวัญดวงตา, สิ่งที่เห็นเป็นที่เจริญตา.