ผลการค้นหา

กะกร้าว

หมายถึง(กลอน) ว. มีเสียงอย่างขบฟันดังกร้วม ๆ, (โบ) เขียนเป็น กกร้าว ก็มี เช่น กเกรอกขบฟนนก็ดูร้าว กกร้าวขบฟนนกดูแรง. (ม. คำหลวง มหาราช).

เถาวัลย์

หมายถึงน. พรรณไม้ที่เป็นเถา, พรรณไม้เลื้อย. (ป., ส. วลฺลิ, วลฺลี).

กะโลง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ลังไม้ฉำฉา, หีบไม้; (ถิ่น-พายัพ) โคลง.

ยู

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ไม้ยุงปัดทำด้วยต้นขัดมอน เรียกว่า ไม้ยู.

ตะพด

หมายถึงน. ไม้ถืออย่างหนึ่งทำด้วยไม้รวกเป็นต้น ยาวประมาณ ๑ เมตร.

ไล่

หมายถึงน. ไม้ต่าง ๆ เรียกว่า ไม้ไล่.

ปาฏลิ

หมายถึง[-ตะ] (แบบ) น. ไม้แคฝอย. (ป.).

ป่าเบญจพรรณ

หมายถึงน. ป่าที่มีไม้หลายพรรณคละกัน.

กลางแจ้ง

หมายถึงน. นอกร่มไม้ชายคา.

เกี๊ยะ

หมายถึงน. เกือกไม้แบบจีน. (จ.).

ขี้กบ

หมายถึงน. เศษไม้ที่ออกมาด้วยการไสกบ.

ไก่ได้พลอย

หมายถึงการที่ได้ของมีค่ามาแต่ไม้รู้คุณค่าของสิ่งนั้น