ผลการค้นหา

กินปลิง

หมายถึงน. นกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).

ใจขาด

หมายถึงว. จนสุดความสามารถ เช่น สู้ใจขาด.

อุปัชฌายวัตร

หมายถึง[อุปัดชายะวัด, อุบปัดชายะวัด] น. กิจที่สัทธิงวิหาริกจะต้องปฏิบัติต่ออุปัชฌาย์ของตน. (ป. อุปชฺฌายวตฺต).

เจน

หมายถึงว. คุ้น, ชิน, เช่น เจนตา, ชำนาญ เช่น เจนสังเวียน,จำได้แม่นยำ เช่น เจนทาง.

พูน

หมายถึงก. เพิ่มให้สูงขึ้นให้มากขึ้น เช่น พูนดิน. ว. เต็มจนนูน เช่น ตักข้าวจนพูนจาน.

จิกปีก

หมายถึงก. งงจนไม่รู้จะทำอะไรได้ (มาจากอาการของไก่ที่ถูกตีจนงงแล้วเอาปากจิกปีกตัวเอง).

สาลี่

หมายถึงน. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งสาลีตีกับไข่และน้ำตาลจนฟู แล้วนึ่งจนสุก.

ประชา

หมายถึงน. หมู่คน เช่น ปวงประชา. (ส.; ป. ปชา).

เป็นไหน ๆ

หมายถึงว. มากมายจนประมาณไม่ได้ เช่น ดีกว่าเป็นไหน ๆ.

พระหิด

หมายถึงน. ชื่อนกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).

พลุ่งพล่าน

หมายถึง[-พฺล่าน] ก. บันดาลโทสะจนนั่งไม่ติด.

หยิบผิด

หมายถึง(โบ) ก. สรรหาเอาผิดจนได้, จับผิด.