ผลการค้นหา

ประจักษ์พยาน

หมายถึง(กฎ) น. พยานบุคคลที่เป็นผู้ได้เห็น ได้ยิน หรือทราบข้อความเกี่ยวในเรื่องที่ให้การเป็นพยานนั้นมาด้วยตนเองโดยตรง.

พรสวรรค์

หมายถึงน. ความสามารถพิเศษหรือคุณสมบัติเด่นของบุคคลที่มีมาแต่กำเนิด.

ตัวประกัน

หมายถึงน. บุคคลที่ถูกยึดหน่วงตัวไว้เพื่อใช้ต่อรอง.

ประพิณ

หมายถึง[ปฺระพิน] ว. ฉลาด, มีฝีมือดี. (ส. ปฺรวีณ).

เกินคน

หมายถึงว. ยิ่งกว่าคนสามัญ เช่น ฉลาดเกินคน เลวเกินคน.

ประวีณ

หมายถึงว. ฉลาด, มีฝีมือ. (ส. ปฺรวีณ; ป. ปวีณ).

พิทูร

หมายถึง[พิทูน] ว. วิทูร, ฉลาด, รอบรู้, ชำนาญ. (ดู วิทูร).

กรด

หมายถึง[กฺรด] (ปาก) ว. ยิ่ง, มาก, เช่น ไวเป็นกรด ฉลาดเป็นกรด.

รับแขก

หมายถึงก. ต้อนรับผู้มาหา, โดยปริยายเรียกบุคคลที่มีหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสอยู่เสมอ ว่า หน้าตารับแขก.

เป้าสายตา

หมายถึงน. บุคคลหรือสิ่งที่เป็นที่เพ่งเล็งหรือสนใจของผู้อื่น เช่น คนงามย่อมเป็นเป้าสายตาของใคร ๆ.

โง่แกมหยิ่ง

หมายถึง(สำ) ว. โง่แล้วยังอวดฉลาด, อวดดีทั้ง ๆ ที่โง่.

บุตรบุญธรรม

หมายถึง[บุดบุนทำ] (กฎ) น. บุตรของผู้อื่นที่บุคคลได้จดทะเบียนรับเป็นบุตรของตน.