ผลการค้นหา

ง่อยเปลี้ยเสียขา

หมายถึงว. มีร่างกายพิการจนเดินไม่ได้อย่างปรกติ.

ท้องเรื่อง

หมายถึงน. เนื้อเรื่องที่ดำเนินไปตั้งแต่ต้นจนจบ.

บี้แบน

หมายถึงว. แบนจนผิดรูปผิดร่างเพราะถูกกดหรือทับ.

ปลงตก

หมายถึงก. พิจารณาจนเห็นจริงแล้วปล่อยไปตามสภาพ.

หมางเมิน

หมายถึงก. ห่างเหินเพราะขุ่นเคืองใจจนไม่อยากเห็นหน้า.

กะทับ

หมายถึงน. นกตะขาบ. (พจน. ๒๔๙๓).

ทมะ

หมายถึง[ทะ-] (แบบ) น. การข่มใจ, การทรมาน, การฝึกตน; อาชญา, การปรับไหม. (ป., ส.).

มึนเมา

หมายถึงก. เมาจนรู้สึกมึนหัว.

ภังคี

หมายถึงน. ต้นไม้ชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).

กินปลิง

หมายถึงน. นกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).

ใจขาด

หมายถึงว. จนสุดความสามารถ เช่น สู้ใจขาด.

ด้านไม้

หมายถึงก. ถูกตีมากจนชินเลยไม่รู้จักหลาบจำ.