ผลการค้นหา

แก่บ้าน

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ผู้ใหญ่บ้าน, นายบ้าน.

ตามีตามา,ตาสีตาสา

หมายถึง(สำ) น. ชาวบ้านทั่ว ๆ ไป.

ลูกทรพี

หมายถึงน. ลูกอกตัญญูที่ทำร้ายพ่อแม่ของตน.

พะ

หมายถึงน. เพิงที่ต่อปะเข้าไปกับด้านสกัดของเรือน, พะเพิง เพิง หรือ เพิงพะ ก็เรียก. ก. พักพิงหรือแอบอิงอาศัย เช่น ลูกมาพะพ่อแม่อยู่, พะพิง ก็ว่า; ปะทะกัน, ชนกัน, เช่น คน ๒ คนเดินมาพะกัน; ปะทะติดอยู่ เช่น สวะมาพะหน้าบ้าน.

ศรัย

หมายถึง[ไส] น. ที่พักพิง, ที่พึ่ง, ที่อาศัย, ที่ร่มเย็น. (ส. ศฺรย).

ที่พึ่ง

หมายถึงน. ผู้คุ้มครองช่วยเหลือ เช่น พ่อแม่เป็นที่พึ่งของลูก, สิ่งที่อาศัยยึดเป็นหลัก เช่น ได้ตำราเป็นที่พึ่ง, เครื่องยึดเหนี่ยวทางใจ เช่น ยึดพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง.

โหราศาสตร์

หมายถึงน. วิชาว่าด้วยการพยากรณ์โดยอาศัยการโคจรของดวงดาวเป็นหลัก.

วณิชชากร

หมายถึงน. ผู้ทำการค้าขาย, พวกพ่อค้า. (ป.).

ลูกตัว

หมายถึงน. ลูกแท้ ๆ ของพ่อหรือแม่, ลูกในไส้ ก็ว่า.

ปิตุลานี

หมายถึงน. อา (ผู้หญิง), ป้า (ญาติฝ่ายพ่อ). (ป.).

ทวด

หมายถึงน. พ่อหรือแม่ของ ปู่ ย่า ตา ยาย, ชวด ก็ว่า.

ครึ่งชาติ

หมายถึงน. ลูกที่เกิดจากพ่อแม่ที่เป็นคนต่างชาติกัน, ลูกครึ่ง ก็ว่า.