ผลการค้นหา

ภูเขาน้ำแข็ง

หมายถึงน. ก้อนนํ้าแข็งขนาดใหญ่ที่แตกจากธารนํ้าแข็งแถบขั้วโลกล่องลอยไปในทะเล.

กล้วยแขก

หมายถึงน. กล้วยนํ้าว้าชุบแป้งทอด.

ก้านแข็ง

หมายถึงน. เรียกกำไลชนิดหนึ่งว่า กำไลก้านแข็ง.

กินแขก

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) ก. กินเลี้ยงในการแต่งงาน.

ฉากแข็ง

หมายถึงน. ฉากตั้ง.

ตะแหมะแขะ

หมายถึง[-แหฺมะ-] ว. ใช้ประกอบคำ เตี้ย หมายความว่า เตี้ยผิดส่วน.

ตับแข็ง

หมายถึงน. ชื่อโรคเรื้อรังที่เกิดแก่ตับ ทำให้เนื้อเยื่อของตับหดตัวและมีจำนวนน้อยลง ส่วนเนื้อเยื่อยึดต่อมีจำนวนมากขึ้นผิดปรกติ มักทำให้เกิดอาการบวมที่ท้อง ตาเหลือง ซึม หมดสติ และอาเจียนเป็นโลหิต.

ตาแข็ง

หมายถึงว. ไม่ง่วง, ไม่กะพริบง่าย.

ข้าวแขก

หมายถึงน. ชื่อขนมชนิดหนึ่งทำด้วยข้าวเปียก มีหน้าคล้ายตะโก้ แต่สีเหลือง มีรสเค็ม ๆ มัน ๆ.

เขย้อแขย่ง

หมายถึง[ขะเย่อขะแหฺย่ง] ก. ตะเกียกตะกายจะให้ตัวสูงขึ้น, ออกเสียงว่า ขะเย้อขะแหย่ง ก็มี.

แขก

หมายถึงน. ผู้มาหา, ผู้มาแต่อื่น, ผู้ที่มาร่วมงานพิธีของเจ้าภาพ, บางทีเรียกว่า แขกเหรื่อ; คนบ้านอื่นที่มาช่วยทำงาน.

แขก

หมายถึงน. คำเรียกชาวอินเดีย ศรีลังกา ปากีสถาน บังกลาเทศ อัฟกานิสถาน เนปาล ชวา มลายู ชาวเอเชียตะวันออกกลางและตะวันออกใกล้ ยกเว้นชาวยิว แอฟริกาเหนือ และ นิโกร.