ผลการค้นหา

ปาหุไณย,ปาหุไณย-

หมายถึง[-ไนยะ-] (แบบ) ว. ที่ควรได้รับของต้อนรับแขก. (ป. ปาหุเณยฺย).

โภช,โภชย์

หมายถึง[โพด] น. ของควรบริโภค. (ป. โภชฺช; ส. โภชฺย).

มฤคย์

หมายถึง[มะรึก] ว. สิ่งที่ควรติดตาม, สิ่งที่ต้องการ. (ส.).

เติ่ง

หมายถึงว. อาการที่ค้างอยู่นานเกินควร ในคำว่า ค้างเติ่ง.

เจ้าหนี้

หมายถึงน. เจ้าของหนี้; ผู้ขายเชื่อหรือให้กู้ยืมทรัพย์แก่บุคคลซึ่งเรียกว่าลูกหนี้; (กฎ) บุคคลซึ่งมีมูลหนี้เหนือบุคคลอีกคนหนึ่งซึ่งเรียกว่าลูกหนี้ และมีสิทธิที่จะเรียกให้ลูกหนี้ชำระหนี้ได้.

ผู้ใหญ่

หมายถึงน. คนที่มีอายุมาก, บุคคลที่มีอายุครบ ๑๘ ปีบริบูรณ์แล้ว, คนที่เป็นหัวหน้าในการงาน, บุคคลชั้นผู้บังคับบัญชา.

สุนทรียภาพ

หมายถึงน. ความงามในธรรมชาติหรืองานศิลปะ ที่แต่ละบุคคลสามารถเข้าใจและรู้สึกได้, ความเข้าใจและรู้สึกของแต่ละบุคคลที่มีต่อความงามในธรรมชาติหรืองานศิลปะ.

ชมรม

หมายถึงน. ที่พักชั่วคราวของกลุ่มบุคคล; ที่ประชุมของกลุ่มบุคคลที่มีจุดประสงค์เพื่อประโยชน์บางประการร่วมกัน เช่น ชมรมนักวรรณศิลป์ ชมรมพุทธศาสตร์, โชมโรม ก็ว่า.

ประมาทเลินเล่อ

หมายถึงก. กระทำโดยปราศจากความระมัดระวังหรือละเลยในสิ่งที่ควรกระทำ.

ภาพย์

หมายถึง(แบบ) ว. ภัพ, ดี, งาม, เหมาะ, ควร. (ส. ภวฺย).

ห้องชุด

หมายถึง(กฎ) น. ส่วนของอาคารชุดที่แยกการถือกรรมสิทธิ์ออกได้เป็นส่วนเฉพาะของแต่ละบุคคล.

ข้อหา

หมายถึงน. คำกล่าวโทษ; (กฎ) คำกล่าวหาบุคคลว่าได้กระทำความผิดอาญา; คำกล่าวหาเกี่ยวกับข้อโต้แย้งสิทธิหรือหน้าที่ของบุคคลในทางแพ่ง.