ผลการค้นหา

ปวกเปียก

หมายถึงว. อ่อนกำลังจนแทบไม่อาจจะทรงตัวได้ตามลำพัง, กะปวกกะเปียก ก็ว่า.

เหม็น

หมายถึงส้มเขียวหวานที่ยังอ่อนอยู่ ใช้ปรุงอาหารได้ เรียกว่า ส้มเหม็น

ขัดแตะ

หมายถึงก. เรียกเรือนที่มีฝาเอาไม้ไผ่ซีกสอดขัดกับลูกตั้งว่า เรือนฝาขัดแตะ.

หนอน

หมายถึง[หฺนอน] น. ชื่อตัวอ่อนของแมลงหลายชนิดเมื่อฟักออกจากไข่ มีรูปร่างทรงกระบอกหรือรูปกรวย ลำตัวอ่อนนุ่มเป็นปล้อง เคลื่อนที่โดยการคืบคลานไป.

น่วม

หมายถึงว. อ่อนนุ่มจนเกือบเหลว เช่น บีบเสียจนน่วม.

เลื่อยล้า

หมายถึงว. เมื่อยล้า, เหนื่อยอ่อน, บอบชํ้า, ในบทกลอนใช้ว่า เมลื่อยมล้า ก็มี.

ชวย

หมายถึงก. พัดอ่อน ๆ, พัดเรื่อย ๆ, (ใช้แก่ลม).

ทองดอกบวบ

หมายถึงน. ทองเนื้อหก มีสีเหลืองอ่อนคล้ายดอกบวบ.

นักนิ่น

หมายถึงว. นิ่ม, อ่อน, โดยปริยายหมายถึงผู้หญิง เช่น จากมานักนิ่นเนื้อ นอนหนาว. (กำสรวล).

เรื่อ

หมายถึงว. อ่อน ๆ (มักใช้แก่สีแดงหรือสีเหลือง).

ละมุน

หมายถึงว. อ่อนนุ่ม, นุ่มนวล, เช่น ผ้ากำมะหยี่เนื้อนิ่มละมุนมือ.

สอนขัน

หมายถึงว. เรียกไก่อ่อนที่เพิ่งหัดขันว่า ไก่อ่อนสอนขัน หรือ ไก่สอนขัน, โดยปริยายหมายถึงมีประสบการณ์น้อยยังรู้ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของคน.