ผลการค้นหา

โหมกูณฑ์

หมายถึงน. พิธีพราหมณ์เกี่ยวแก่การบูชาไฟ. (ส.).

บังเพลิง

หมายถึงน. เครื่องส่องแสงไฟที่มีกำบังไม่ให้เห็นผู้ส่อง.

กำเพลิง

หมายถึง[-เพฺลิง] น. ปืนไฟ. (ข. กำเภฺลีง).

จมูกวัว

หมายถึงน. ท่อที่ต่อจากสูบไปเป่าเปลวไฟไปท่วมเบ้า.

เดโช

หมายถึงน. อำนาจ; ความร้อน, ไฟ. (ป. เตช; ส. เตชสฺ).

เตช

หมายถึง(แบบ) น. เดช, เดโช, อำนาจ, ความร้อน, ไฟ. (ป., ส.).

เบญจภูต

หมายถึงน. ธาตุทั้ง ๕ คือ ดิน นํ้า ไฟ ลม อากาศ.

หน้าม่อย

หมายถึงว. มีสีหน้าสลดแสดงว่าเสียใจ เช่น เธอทำหน้าม่อยเพราะรีดเสื้อตัวสวยไหม้.

เผา

หมายถึงก. ทำให้ร้อนให้สุกหรือให้ไหม้เป็นต้นด้วยไฟ เช่น เผาเหล็ก เผากล้วย เผาป่า, โดยปริยายหมายความว่า ทำให้ร้อน เช่น แดดเผา, ทำให้เร่าร้อน เช่น กิเลสเผา, ทำให้หมดไป เช่น เผากิเลส.

แป้งเปียก

หมายถึงน. แป้งเจือเกลือเล็กน้อยตั้งไฟกวนให้ข้น ใช้เป็นอาหาร, แป้งที่ตั้งไฟกวนให้ข้นเหนียว ใช้แทนกาว.

พะเนียง

หมายถึงน. ดอกไม้ไฟชนิดหนึ่ง ทำด้วยกระบอกไม้ไผ่บรรจุดินดำ ใช้ตั้งจุดไฟให้ลุกเป็นช่องาม เรียกว่า ไฟพะเนียง.

พลุ่ง

หมายถึง[พฺลุ่ง] ก. อาการที่ไอน้ำหรือควันดันตัวพุ่งออกมาโดยแรง เช่น น้ำเดือดไอน้ำพลุ่งขึ้นมา ไฟไหม้ควันพลุ่งขึ้นมา, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น โทสะพลุ่งขึ้นมา อารมณ์เดือดพลุ่ง.